Messentrekkers

Eerste zin Lang voor Mahmoed Abbas me met een mes te lijf ging had ik hem vaak zien voorbijrijden op zijn paarse damesfiets.

Ja, de Mahmoed Abbas die in Karel De Sadeleers debuutroman Messentrekkers de Gentse straten onveilig maakt op zijn paarse damesfiets, is wel degelijk díé Mahmoed Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit. Vanaf het terras van een café ziet de Zwitsers-Palestijnse verteller Ali hem zowat dagelijks voorbijkomen, waarbij hij de ene keer een meisje ondersteboven rijdt, om niet veel later zelf dat lot te ondergaan – het slachtoffer van een Turk op een elektrische fiets.

Ali houdt van meisjes en fantaseert over hun spleetje, over de ‘vijf megaton zwarte krullen’ in het slipje van het jonge ding dat in de groenteafdeling witloof staat te bepotelen net zo goed als over het ‘met gietijzeren krulletjes versierde en met gepolijst berkenhout ingelegde paarlendoosje’ van een aan de Wiener Sezession verslingerde Vlaamse studente. Hij fantaseert er niet alleen over, hij doet ons er ook in geuren en kleuren kond van, net als van zijn zoektocht naar de reden waarom zijn vader, toen die in Genève het graf van Jorge Luis Borges aan het graven was, verwond werd met een scheermes. ‘Wees niet bevreesd’, wilde de naar Zwitserland uitgeweken Argentijnse auteur op zijn grafsteen, maar is dat wel zo makkelijk?

De Sadeleer schrijft als een Hamas-strijder die omsingeld is door twintig leden van de Mossad en zich een weg naar buiten moet zien te vechten. In lange bezwerende zinnen propvol ongewone en verrassende beelden laat hij je achterover slaan van verwondering, waarna je even later weer opveert van het lachen. Grandioos is bijvoorbeeld de scène waarin Ali betrapt wordt bij het scheren van het moesje van een meisje. Haar vriendje kan daar niet mee lachen, waarna laatstgenoemde overgaat tot een geleidelijk aan gruwelijker wordende marteling van de Zwitserse Palestijn. Wat volgt, is een tien pagina’s lange, volstrekt onnavolgbare stream of consciousness die eindigt in een pool of unconsciousness, waarna Ali’s maat hem van de straat raapt en nuchter opmerkt dat het menselijke lichaam toch een verbijsterend elastisch ding is. Misschien net iets te lang om een meesterwerk genoemd te kunnen worden, maar Messentrekkers is zonder enige twijfel een van de beste debuten van het jaar.