OP LEVEN EN DOOD. ‘I see dead people’, deel twee. In ‘Medium’ helpen de slachtoffers de misdaad op te lossen, met de hulp van tussenpersoon Allison Dubois.

Medium Seizoen 1

REEKS: ****

EXTRA’S: ****

Reeks. In de slipstream van het succes van Lost is de Amerikaanse televisie in de ban geraakt van het bovennatuurlijke. Er kwamen het afgelopen jaar een pak nieuwe reeksen op het scherm waarin raadselachtige krachten het leven van de personages bepalen. Een van de meest succesvolle daarvan is Medium (momenteel ook te zien op VijfTV), een detectiveserie over een huisvrouw die misdaden helpt oplossen. Alli-son Dubois (Patricia Arquette, die voor haar rol verdiend een Emmy kreeg) is een medium en krijgt in haar dromen boodschappen van ’the other side’ over gepleegde misdaden. Omdat ze openbaar aanklager Manuel Devalos ervan kan overtuigen dat haar visioenen waardevol zijn, mag ze bij hem in dienst treden als ‘consulente’. Zodat ze hem bij iedere nieuwe droom (die telkens als opener fungeert van een aflevering) kan helpen bij zijn onderzoek.

Het uitgangspunt klinkt niet bijster interessant, en dat Allison Dubois écht bestaat (en als raadgeefster meewerkte aan deze reeks) verandert niets aan het feit dat alle gedoe met channeling en helderziendheid nonsens is. Toch is Medium meer dan een misdaadreeks met bovennatuurlijke trekjes. De whodunits staan immers niet centraal, maar wel het leven van Allison Dubois zelf: hoe ze haar huwelijk en haar moederschap combineert met haar werk en hoe haar talent als medium dan vaker een last dan een zegen is. Paradoxaal genoeg worden Dubois en haar gezin zo een van de meest normale die er de laatste jaren op televisie te zien zijn geweest: gewone mensen zonder glamoureuze garderobes of vreemde escapades die elke dag opstaan, gaan werken en proberen een bestaan op te bouwen. De échte ster van Medium is dan ook niet Patricia Arquette maar schrijver Glenn Gordon Caron (de man achter Moonlighting en de onderschatte sciencefictionreeks Now and Again), die zijn personages zo mooi neerzet en zulke natuurlijke dialogen schrijft dat het leven voor de dood stukken interessanter wordt dan dat erna.

Extra’s. Geen.

Stefaan Werbrouck