MATTHEW HIER – Sensualiteit, -benauwing: het is dat alles en méér op Beams van Matthew Dear, verantwoordelijk voor auditieve zuigplekken sinds 2003.

Beams

pop

Ghostly International

‘Nooit is het te laat om leer- of latexfetisjist te worden.’ Eens, ergens, moet iemand die woorden toch al hebben uitgesproken, met Matthew Dear pompend door de boxen, en de lakens die nog gestalte geven aan de stormschade van de voorbije nacht. Tussen passioneel en kinky, daar voelt deze Amerikaanse zanger, producer en dj zich thuis. Onder de schuilnamen Audion, False en Jabberjaw haalt hij zijn blik nooit van de dansvloer af. Maar geheel als zichzelf is Matthew Dear op zijn menselijkst: ‘I’ve got to figure out love’, kreunde hij jaren geleden, en de vele facetten van de hartstocht is hij blijven verkennen.

Maar dat niet alleen. Dears vorige langspeler, Black City (2010), vormde de intense weerslag van zijn verhuis naar de donkere, massieve metropool New York, nadat hij in Texas was opgegroeid en op zijn zestiende naar Detroit verkaste, waar hij onherstelbaar met elektronische muziek werd geïnjecteerd. In vergelijking met dat klamme, claustrofobische pièce de résistance is Beams een stuk toegankelijker. Wat overigens te voorspellen viel, want de eerder dit jaar verschenen Headcage-ep (waarvan het uitstekende titelnummer ook déze plaat heeft gehaald – wat boft u weer – had al een sterke voorzet afgeleverd.

Live is Matthew Dear al een tijdlang synoniem voor een complete band. Dat heeft ook in de studio een natuurlijke cohesie voortgebracht, die Beams meermaals etaleert. Earthforms bengelt aan het sleeptouw van een naargeestige new-wavebaslijn à la The Sound. Up & Out, met zijn afrobeatbasis en, zoals zo vaak bij Dear, zijn voor Brian Eno op de knieën neerzijgende productie, is een bijgewerkte outtake uit Remain in Light van Talking Heads. En Overtime plant de lippen weer wellustig in de nek van twee andere oude liefdes: David Bowie toen die met Berlijn koketteerde, en de onstuitbare punkfunk van LCD Soundsystem.

Vanaf plaathelft twee (voor de vinylkopers: kant drie) lijkt de feeërieke opener Her Fantasy plots kilometers ver weg. Dear schroeft hij het tempo terug, laat de piekeraar in zich vrij voor Ahead of Myself, en perst er met zijn diepe, robotische bariton de zin ‘I feel hollow like a grave I have to dig every day’ uit. En toch kwijnt Beams – het sinistere Shake Me uitgezonderd – nooit weg: je voelt aldoor een polsslag van twinkelende microhouse, inktzwarte funk en kaarsrechte grooves waaraan het eenvoudig je kar haken is.

DOWNLOADTIP

Her Fantasy

Headcage

Overtime

KURT BLONDEEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content