MANNEKEN PIS

‘Voor mij is dat geen zuster meer’, fluisterde reporter Dieter Coppens tegen het einde van de eerste aflevering van Manneken Pis. In het nieuwe humaninterestmagazine op één stuurt Arnout Hauben zijn team van medewerkers op bezoek bij mensen die hij tegen het lijf is gelopen in Brussel, en een van die personen was zuster Anna. De jonge Italiaanse vrouw was ooit nog paaldanseres in een nachtclub geweest maar was na haar roeping in een Romeins klooster getreden. Alleen had ze niet helemaal afscheid kunnen nemen van haar vroegere roeping, en als non was ze een dansgroep begonnen met de toepasselijke naam Holy Dance, waarmee ze choreografieën ter meerdere eer en glorie van de Heer bedacht. En sommige van haar danspasjes waren zo werelds dat zelfs de reporter even het noorden kwijt was.

Een dansende non, het is een figuur die je zo ziet opduiken in Iedereen beroemd of Man bijt hond, en op zich lijkt Manneken Pis ook een uit haar voegen gebarsten rubriek van een van die humaninterestprogramma’s. Alleen krijgen de mensen en verhalen die daarin maar een paar minuten aan bod zouden komen hier de ruimte om volledig open te bloeien en meer te worden dan een punchline. Per aflevering van Manneken Pis worden er immers slechts twee mensen gevolgd naar hun thuisland: Coppens ging naar zuster Anna in Italië, terwijl Maaike Neuville naar Georgië trok om er te helpen bij de druivenpluk. En bij het soldaat maken van enkele stevige flessen wodka en een varkenskop die met vis zat volgepropt, want de culinaire gewoontes in de voormalige sovjetrepubliek waren niet bepaald verfijnd te noemen.

Doordat de twee bezoekjes door elkaar werden gemonteerd, leek Manneken Pis soms wat willekeurig heen en weer te springen, maar gelukkig zaten er genoeg mooie momenten in de reportages om je bij de les te houden. Vooral de onbevangenheid waarmee de twee reporters hun onderwerpen tegemoet traden, werkte verfrissend: Dieter die aan de eettafel aan enkele nonnen toegaf dat hij zelf nooit overtuigd was geweest van het belang van het geloof en daarmee zeer oprechte reacties ontlokte bij de vrouwen, of Maaike die aan de Georgische feestdis tot amusement van de omstanders mee uit een grote hoorn dronk, het zorgde voor een erg aangenaam en sfeervol programma.

Met Ten oorlog maakte productiehuis De Chinezen vorig jaar een van de opvallendste en beste reeksen van 2014, maar Manneken Pis daarmee vergelijken zou gezien de veel lichtere thematiek en aanpak oneerlijk zijn. Na de eerste aflevering is echter wel duidelijk dat qua pure human interest – het zoeken naar en verpakken van mooie menselijke verhalen – er in de volgende maanden weinig mooiere dingen te zien zullen zijn op de Vlaamse tv dan dit.

Elke dinsdag, één

DOOR STEFAAN WERBROUCK

OP ZICH LIJKT MANNEKEN PIS EEN UIT HAAR VOEGEN GEBARSTEN RUBRIEK VAN IEDEREEN BEROEMD, ALLEEN KRIJGEN VERHALEN DE RUIMTE OM OPEN TE BLOEIEN.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content