GOED FOUT. M83 MAAKT PROGROCK DIE Zó PRETENTIEUS KLINKT DAT HET INTERESSANT WORDT.

BEFORE THE DAWN HEALS US

Gooom/EMI

M83 ****

Twee jaar geleden stond M83 (spreek uit: emkatrevintrwa) met Dead Cities, Red Seas & Lost Ghosts aan de wieg van de ‘nu-shoegaze’. De Franse groep vertaalde het roemruchte stofzuigergeluid van My Bloody Valentine en Slowdive naar de 21e eeuw, en kon daarvoor bij liefhebbers van het genre op méér dan instemmend gebrom rekenen.

Before The Dawn Heals Us is zo mogelijk nóg ambitieuzer dan zijn voorganger. M83 – intussen een veredeld soloproject van Anthony Gonzalez – stelde zichzelf deze keer tot missie om de grens tussen rock en elektronica helemaal te doen vervagen, zodat je er als luisteraar het raden naar hebt wanneer je nu precies synthesizers hoort, en wanneer gewoon gitaren. Aan de release van de plaat gingen bovendien geruchten vooraf dat Anthony Gonzales een richting was ingeslagen die té symfonisch en bijgevolg fout was. Dat blijkt ook te kloppen, alleen zullen wij wel de laatsten zijn om daarover te klagen. De plaat is gewild overstuurd en bombastisch – zó pretentieus dat het interessant wordt.

Bij wijze van concept voor Before The Dawn… vroeg Anthony Gonzales zijn broer Yann om een script te schrijven voor een imaginaire film. Daardoor hoor je in de nummers soms stukjes dialoog, die werden ingesproken door actrice Kate Moran. De sfeervolle stemsamples in I Guess I’m Floating doen niet toevallig aan The Wall denken. Net als het werk van landgenoten Air hebben de epische soundscapes van M83 de allures van Pink Floyd, al is het ontegensprekelijk progrock die werd gemaakt met de middelen van vandaag.

M83 balanceert op de slappe koord van het sentiment en dondert er wel eens af. Het campy Farewell/Goodbye – Prefab Sprout met diabetes – is bijvoorbeeld enkel geschikt voor gevorderde progrock-liefhebbers of fans van de Bilits-soundtrack. Maar doorgans zijn de composities spannend en origineel, zoals bijvoorbeeld ‘*’, een song die als Philip Glass op punkcursus klinkt, en de verzamelde postrockers van Mogwai geheid groen zal doen wegtrekken van jaloezie.

Fields, Shorelines And Hunters is niet meer of minder dan de evocatie van een wervelstorm en in Let Men Burn Stars explodeert vuurwerk. Geregeld vallen onder de oppervlakte van een verdwaald kerkorgel of een hemelse koorzang ook vreemde gistingsprocessen te ontwaren – alsof god en de duivel een stevig robbertje aan het vechten zijn.

Hier en nu zijn we behoorlijk onder de indruk van Before The Dawn Heals Us, maar wat de houdbaarheidsdatum ervan wordt, zal de toekomst moeten uitwijzen. We zijn in elk geval benieuwd. Peter Van Dyck

Peter Van Dyck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content