The spy who loved Yee – Een brave studente moet een gehate collaborateur verleiden: Ang Lee vertelt opnieuw over verboden passie, niet op de prairie dit keer maar in het bezette Sjanghai.
Ang Lee met Tang Wei, Tony Leung, Joan Chen, Lee-Hom Wang, Chung Hua Tou
Na de western ( Brokeback Mountain, Ride with the Devil), het kostuumdrama ( Sense and Sensibilty), de wuxiafilm ( Crouching Tiger, Hidden Dragon) en het superheldenepos ( Hulk) waagt Ang Lee zich dit keer aan een hollywoodiaanse noir-oorlogsthriller. De plot – ontleend aan een novelle van schrijfster Eileen Chang – mag dan al een doordeweekse spionagethriller doen bevroeden; met zijn vranke vrijscènes, wrange ontknoping en complexe moraal is het duidelijk weer een universele, van antieke thema’s (liefde, lust, trouw en verraad) bulkende genreoefening geworden waar de Taiwanese grootmeester het patent op heeft.
De verleidelijke maar verlegen studente Wong Chia Chi (Tang Wei) sluit zich in 1942 aan bij een verzetsbeweging in Sjanghai en infiltreert de Chinese high-society die met de Japanse bezetter collaboreert. In hun protserige luxevilla’s maakt ze kennis met de flegmatieke Mr. Yee: de punctuele, gereserveerde chef van de geheime dienst (Tony Leung) die schijnbaar alleen opgewonden raakt van het ontmaskeren en executeren van partizanen. Tot Wong zich in zijn armen kronkelt, de lust de rede overmeestert en de clandestiene geliefden bijna hun taak uit het oog verliezen…
‘Als we nu eens de look en de plot van romantische klassiekers à la Casablanca overnemen, die injecteren met hedendaags realisme en er een asentimentele studie over passie en trouw van maken?’, lijkt Lee wel te hebben gedacht. Echo’s uit Notorious, Escape to Happiness (het Amerikaanse debuut van Ingrid Bergman, waarvan hier zelfs even een fragmentje wordt getoond) of Paul Verhoevens recente Zwartboek zijn nooit veraf, met dat verschil dat Lee de zaken aanzienlijk complexer en verontrustender maakt. Hoewel de film piekfijn is aangekleed, zijn het vooral de innerlijke kwellingen en emotionele gruwelen die Lee weer eens meesterlijk blootlegt. Hoe memorabel bepaalde scènes ook mogen zijn – zoals die waarin een verrader door het verzet wordt afgeslacht – het zijn vooral de subtiele details, gestes en close-ups die steeds dieper door de pellicule snijden. Wanneer Wongs ware liefde, de studentenleider Kuang, haar te laat zijn liefde verklaart bijvoorbeeld. Of in het onthutsende slot waarin Mr. Yee zijn ijzig koele aard terugvindt. Mature cinema zoals je die nog zelden ziet.
Dave Mestdach
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier