Zondag 26/5, 23.30 – Canvas

Food, Inc. , Super Size Me, Ons dagelijks brood… de voedingsindustrie was al vaker het onderwerp van documentaires. Maar niet op een manier die jonge mensen bereikt, zo ontdekte regisseur Manu Coeman. Daarom maakte hij Love Meat Tender.

‘Op familiefeesten maakte een familielid, Yvan Beck, me al enkele jaren attent op de nefaste consequenties van vleesproductie op industriële schaal. Yvan is een dierenarts die daar ook al een boek over schreef’, legt Coeman uit. ‘Dat boek wilde hij verfilmen en hij vroeg mij enkele tips. Een snood plan van hem. (lacht) Na de eerste gesprekken was ik gebeten door het onderwerp en besloot ik om de film te regisseren. Het bleek dat Yvan dat al van bij het begin in zijn achterhoofd had, vanwege mijn ervaring in de reclamesector.’

Waarom?

MANU COEMAN: Omdat je bij reclame in dertig seconden tijd een product of een idee moet zien te verkopen. Die ervaring zou van pas komen om ervoor te zorgen dat de film ook jonge mensen aanspreekt. We hielden bij onze eigen kinderen, toen jonge tieners, een testscreening met gereputeerde documentaires als Food, Inc. en Ons dagelijks brood. Na vijftien minuten kwam de vraag of de film nog niet gedaan was. Voor jonge mensen zijn die weliswaar knappe documentaires veel te saai. Dat moest dus anders.

Hoe heb je dat vanuit jouw reclameachtergrond aangepakt?

COEMAN:Love Meat Tender is uiteraard langer geworden dan een reclamespot, maar voor een documentaire is de film best kort. Van bij het begin heb ik mij voorgenomen om heel synthetisch te werk te gaan: gewoon de brutal facts over vleesproductie geven, wat de kijker zou moeten weten over gezondheid, economie en ecologie. Het kwam erop aan om ons niet te verliezen in details. Bij de montage is er uiteindelijk nog veel materiaal op de vloer beland.

En heb je ook je eigen film onderworpen aan een testscreening in huiselijke kring?

COEMAN: Ja, al wist ik wel dat het resultaat deze keer subjectief ging zijn. Het ging om papa’s film, hé. Maar we hebben ook testscreenings op enkele scholen georganiseerd. Toen ik merkte dat de leerlingen de hele vertoning bleven kijken, wist ik dat we goed zaten. Dat er vervolgens ook vragen kwamen, bewees dat onze film iets kon teweegbrengen.

Love Meat Tender is op verschillende festivals in de prijzen gevallen. Hoe reageren de actoren in de sector zelf?

COEMAN: De voor mij meest geweldige respons kwam van het Franstalige ministerie bevoegd voor volksgezondheid. Daar besliste men een boek bij onze film te maken, om die samen met de dvd als een pakket naar alle scholen te sturen. En de industrie zelf? Tijdens het filmen zijn we op heel wat gesloten deuren gestoten. Telkens hebben we uitgelegd dat dit geen film tegen de vleesindustrie is, maar wel een voor beter vlees. Hier en daar kregen we toch medewerking, bijvoorbeeld van Bretoense boeren die zich zelf niet goed voelen bij de rol die zij in dit industriële proces spelen.

Geloof je dat een kentering mogelijk is?

COEMAN: Kan ik iets veranderen? Die vraag moet de consument zich stellen, en eigenlijk bevat ze al het antwoord. Natuurlijk kun je in de supermarkt andere keuzes maken.

Je bent ook de regisseur van enkele bekende reclamespots: de volslanke zwemmer van Telenet, de dansers van de melkcampagne. Hoe verzoen je dat met een geëngageerde film als Love Meat Tender?

COEMAN: Die vraag stel ik mezelf ook wel: maak ik zo’n documentaire vanwege mijn andere werk? Persoonlijk heb ik het gevoel dat ik erin slaag om een evenwicht tussen beide te vinden. Met documentaires maken verdien je helaas niet de kost. Dus was ik, gedurende de twee jaar waarin ik Love Meat Tender maakte, blij dat ik geld van reclamespots maken op mijn rekening had staan. En inmiddels plan ik alweer een nieuwe documentaire, met een nog boeiender maar tegelijk moeilijker onderwerp: wat is geluk? Ik wil jonge mensen duidelijk maken dat geluk niet afhangt van geld, materieel bezit of roem. Wellicht beginnen we dit najaar te draaien. We hebben alvast een geweldige gids kunnen strikken: Rubina Ali, die Latika als kind speelde in Slumdog Millionaire.

(H.V.G.)