LONE TWIN

Donderdag 22/3, 23.30 – Canvas.

Eentje is geentje, toch? De speciale band tussen tweelingen blijft nog moeilijk te benoemen, zelfs door tweelingen zelf. ‘Ik heb er jaren niet bij stilgestaan’, vertelt regisseur en producer Ann Van der Wee, die als twintiger haar tweelingbroer Dirk verloor en daar met Lone Twin nu een docu over draaide. ‘Door een samenloop van omstandigheden, het einde van een lange relatie en het huwelijk van mijn dochter, ben ik beginnen na te denken over het gevoel van onvolledigheid dat ik ervoer. Toen pas heb ik de link gelegd met Dirks dood, een overlijden dat benoemd werd als het verlies van mijn ouders van hun enige zoon, niet van mijn tweelingbroer.’

Wat voor een film maak je daar dan over: het verhaal van een zoektocht?

ANN VAN DER WEE: De film is een fresco over het onderwerp, met mijn persoonlijke verhaal als de ruggengraat. Ik ben met heel wat mensen gaan praten: mensen uit mijn eigen leven – onder wie ex-partners – en ook andere tweelingen, van wie sommigen hun broer of zus verloren hebben. Daarnaast ben ik op zoek gegaan naar experts, maar die bleken dun gezaaid. Enkel een Britse psychologe, die zelf haar tweeling heeft verloren, heeft er twintig jaar geleden een studie over gemaakt. Haar eigen therapeut had trouwens haar gedachten over tweelingen als freudiaans afgedaan.

Verbaasde die leemte je?

VAN DER WEE: Toen ik met de monteur de film aan het samenstellen was, kon die er ook niet van over dat dit verhaal nog nooit verteld was. (Lacht) Mijn antwoord? Mensen hebben gewacht tot ik het deed. Er is altijd wel een fascinatie geweest voor tweelingen, maar die gaat steeds uit van mensen die zelf geen tweeling zijn en focussen zo goed als altijd op het verhaal van eeneiige tweelingen. Als twee-eiige tweeling ben je niet identiek en word je vaak gewoon als broer en zus gepercipieerd. Nochtans is je leven gelijklopend van in de baarmoeder.

Voor ‘Lone Twin’ ben je zelfs naar Nigeria getrokken. Waarom precies?

VAN DER WEE: In Nigeria leven de Yoruba, een volk dat gelooft dat tweelingen één ziel delen. Dat leunde het dichtst bij mijn eigen gevoel aan. De Yoruba hebben een ritueel – waarbij ze onder meer kippen slachten – dat ze houden wanneer een helft van een tweeling overlijdt. Dat ritueel moet de ziel weer herstellen. Ik stond daar heel westers en sceptisch tegenover, maar heb er toch aan deelgenomen. Uiteindelijk heeft die heel ontroerende ervaring mij het gevoel van tweeling-zijn teruggegeven.

Wat voor een film heeft dat opgeleverd?

VAN DER WEE: Absoluut geen dramatische prent, zeker omdat er veel zelfrelativering in zit. Tuur Florizoone heeft de muziek gemaakt en tijdens het schrijven, gaf ik hem vaak de richtlijn dat het licht mocht zijn. Ik streefde vooral naar een sfeer die je helemaal in de wereld van tweelingen zou onderdompelen. Naast rond verlies draait Lone Twin ook rond de zoektocht naar een zielsverwant. Als tweeling heb je die al. Vooral partners van tweelingen ondervinden dat, zelfs al is een van de broers of zussen overleden.

(H.V.G.)