LOMP EN LUID
In het heerlijk van de pot gerukte Saints Row IV neemt de kersverse president van de Verenigde Staten het eigenhandig op tegen buitenaardse bezetters.
ACHTERGROND Parodiëren en overdrijven: al zeven jaar maakt de Saints Row-serie er een handelsmerk van. Terwijl de vorige drie episodes steeds een persiflage vormden op het Grand Theft Auto-universum, gaat het kersverse vierde deel nog een stap verder. Elementen van superheldengames als InFamous (2009) en Prototype (2009) alsook knipogen naar de sciencefictionpastiche FarCry 3: Blood Dragon (2013)zitten naadloos verwerkt in wat gerust de overtreffende trap binnen de spelreeks genoemd mag worden. Goede smaak en subtiliteit worden daarbij doelbewust uit de weg gegaan. Overdrijven is een kunst.
VERHAAL De aanvoerder van de Third Street Saints-bende heeft het inmiddels tot president van de VS geschopt. Net wanneer de wereld Scarface-gewijs aan zijn voeten ligt en niets zijn succes en überego nog in de weg lijkt liggen, bestormt een buitenaards leger het Witte Huis. Hun snode leider, Zinyak, neemt de president gevangen en koppelt diens brein aan een Matrix-achtige computersimulatie. Vanuit deze virtuele grootstad – een fake stad binnen de echte spelwereld – moet de speler de aliens bekampen. Door de simulatiesoftware te kraken kan de speler allerlei elementen naar zijn hand zetten en beschikt hij bovendien over superkrachten.
CONCEPT Naast het onveilig maken van de straten met vuurwapens en gestolen voertuigen, kan de protagonist ook pijlsnel lopen, op en over gebouwen springen, zweven én als een geflipte tekenfilmfiguur ijs en vuur spuwen. Alles oogt en speelt bombastisch. Krachten en vaardigheden kunnen worden uitgebreid en opgewaardeerd door verzamelde items en munten in te zetten. De ervaring is voor iedereen anders: de speler kan het hoofdpersonage volledig naar eigen smaak opsmukken. Er zijn tienduizenden opties wat betreft garderobe, lichaamsbouw en smoelwerk, zelfs het stemgeluid kan tot in het absurde worden gepersonaliseerd.
VERDICT Saints Row IV neemt zichzelf geen moment au sérieux. De idiote verwikkelingen waarin de protagonist terechtkomt, zijn amper bij te houden. Nooit eerder bestuurden we een ruimteschip op de foute tonen van Haddaway’s What Is Love. De brutale Michael Bay-actie schippert voortdurend tussen ironie en sarcasme, wat afwisselend voor lachsalvo’s en plaatsvervangende schaamte zorgt. Zelfs het compleet absurde verhaal en de soms kant noch wal rakende opdrachten blijken – en blijven – amusant. Voor wie het gebrek aan diepgang en de soms hoekige graphics door de vingers ziet, is dit een knettergek guilty pleasure.
SAINTS ROW IV
PC, PS3, XBOX 360
DEEP SILVER
GAMEPLAY ***
GRAFIEK ***
GELUID ****
DIMITRI DEWEVER
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier