Lukas Moodysson,met Oksana Akinshina, Artyom Bogucharsky, Lyubov Agapova, Liliya Shinkaryova, Elina Benenson

Onderwijzers aller scholen, verenig u. Drijf alle knapen en wichten jonger dan tien de gymzaal binnen, laat een handvol de gordijnen dichtsleuren en zijn allergieaanval buiten uithoesten, sluit uw player/corder met illegale, tijdens een persvisie gedraaide cam van Moodyssons film aan op uw laat-jaren’80- beamer, en laat het bloeden beginnen zonder de inleiding die u normaal gezien de avond voordien had moeten maken. Bij grut ouder dan tien en jonger dan 55, 60 of 65, platgewalst in het uniforme, achterlijke Westblok, trippend op liberaal optimisme, is deze film even doeltreffend als een seconde ‘Veilig Blauw’-surfen. Voor sterk beïnvloedbare, nietsvermoedende kinderen met nog maar pas geasfalteerde breintjes (over wie dit hallucinante verhaal van kapitalistische exploitatie ‘handelt’), is het wellicht zo’n close encounter of the third kind dat ouders massaal de steun van kinderpsychologen zullen moeten aanvragen. Gelukkig is er in ons oude Europa zoiets als KNT, en krijgt deze aanval op de your-face-will-be-my-toiletpaper-ethiek van de wereld van de vrije onderneming wellicht geen schijn van een kans.

Moodysson, die met Tillsammans de collectivistische droom van rotverwende welvaartsstaathippies op een liefdevolle manier ridiculiseerde, slaat hier het roer volledig om. Lilja 4-Ever is geen ‘goeie’ film (hij is soms even onhandig als een prepuber), maar in zijn op kindergeesten geënte single-mindedness wel meer dan zes jaar middelbare godsdienst of zedenleer waard. De kinderen van dit land van witte ballonnen zouden in naam van hele generaties ‘bevrijde’ Lilja’s en Volodja’s in kapitalistisch Rusland kunnen ‘leren’ dat het slecht is te dromen, dat moeders hun kinderen het best in de steek laten, dat familie een ander woord voor afgunstige bedriegers is, dat lijm snuiven een nuttige zaak is, dat één groepsverkrachting per week best te dragen valt, dat in westerse sportwagens cruisende slavenscouts best lief zijn, dat de man aan de andere kant van de grens je best mag sodomiseren voor zijn bewezen diensten, dat je blij mag zijn in een flat opgesloten te worden zonder dat je buren iets horen, dat je met een dozijn hardwerkende, democratisch opgevoede burgers per dag over je lijf te krijgen een lekker centje kan verdienen, dat de pakken slaag een vreemd genot veroorzaken en dat het finale moment waarop je van een brug over de snelweg springt meer flasht dan lijmsnuiven. Géén goeie film.