Lieg met mij

Eerste zin Op een dag, ik kan precies zeggen wanneer, ik weet exact welke datum, op een dag zit ik in een lobby van een hotel in een provinciestad, een lobby die ook dienstdoet als bar, ik zit in een gemakkelijke stoel, ik praat met een journaliste…

Boy meets boy. Thomas en Philippe heten ze en hun geheime ontmoetingen vinden plaats in turnhokken en tienerkamers. Philippe is dolverliefd, Thomas aarzelt nog – de seks is leuk, maar hij heeft geen zin om betrapt te worden, geen zin in het stigma vooral. Het einde van het schooljaar zal ook het einde van hun affaire inluiden, zo was het afgesproken. Tot Phillippe jaren later – ondertussen is hij een beroemde schrijver – Thomas meent te herkennen op straat. Reden genoeg om een boekje vol te zemelen over die verloren jeugdliefde, dacht Franse bestsellerauteur Philippe Besson. Een mooie aanleiding om je eigen glorie wat in de verf te zetten, blijkbaar: Besson bewierookt enkel zichzelf in deze pubernovelle. Schijnbaar achteloos vermeldt hij al zijn eigen boeken, het juk van de roem, de vele slopende interviews, zijn villa’s aan zonovergoten kusten… Best lastig, Philippe Besson zijn. Lastig voor de lezer ook, die al dat egogestreel moet ondergaan en zich ondertussen afvraagt wat die zelfbevrediging eigenlijk met literatuur te maken heeft.