Les volets verts

Zijn arts zegt dat hij dringend moet kappen met zuipen, of zijn vermoeide hart begeeft het. Zijn geheugen hapert plots op de bühne, hoewel hij avond na avond dezelfde tekst debiteert. Een buitenechtelijke zoon komt aankloppen in de coulissen. Een tegenspeelster beantwoordt zijn romantische gevoelens met venijn. Op zijn 65e mag acteur Jules Maugin dan wel nog steeds een bekende kop zijn, zijn hoogdagen liggen duidelijk al jaren achter hem, een notie die de nodige meditaties triggert over het werk, over de liefde, over het schrijden en schransen van de tijd, over het leven zelf, quoi. Monstre sacré Gérard Depardieu jongleert met zijn persona als massieve steracteur op zijn retour, terwijl de Franse filmveteraan Jean Becker – 89 inmiddels – hem tussen licht en donker, melancholisch en lichtvoetig laat balanceren. Doorgaans met succes. Alleen worden er te veel clichés gecast en oogt de aankleding – een rustieke mise-en-scène, herfstige kleuren, uitgesponnen dialogen – wel netjes, maar ook te theatraal, te saai en te stoffig om de pols de hoogte in te jagen. Op een gezonde manier dan welteverstaan. Matineecinema met metier, maar ook met een wat muf geurtje aan.