Drie andere animatiefilms die deze zomer uitkomen.
The Illusionist
16/6 > Sylvain Chomet
Zeven jaar geleden maakte Sylvain Chomet indruk op het festival van Cannes met zijn eerste lange animatiefilm Les Triplettes de Belleville. Toen de Franse regisseur (47) indertijd zijn debuut voorstelde, wist hij ook al waarmee hij zich de volgende jaren zou bezighouden. Hij had de dochter van Jacques Tati namelijk gevraagd om een fragment uit haar vaders Jour de fête te mogen gebruiken voor Les Triplettes de Belleville, en zij had hem daarop een nog onverfilmd script van Tati toegestoken, een verhaal over de vriendschap tussen een oude goochelaar en een jong Schots meisje.
Sylvain Chomet: Dat scenario lag al dik veertig jaar stof te verzamelen. Sophie Tatischeff wist dat het nooit een film zou worden omdat geen enkele acteur de rol van haar vader kon spelen. Les Triplettes de Belleville gaf haar het idee dat een tekenfilm misschien wel mogelijk zou zijn. Toen ik het script las, was ik meteen verkocht. Na mijn eerste film zocht ik iets dat rust en eenvoud uitstraalde, en dit was perfect.
Heb je veel veranderd aan dat oorspronkelijke scenario?
Chomet: Nadat ik het een keer gelezen had, ben ik vooral op mijn verbeelding afgegaan. Tijdens het lezen werd ik vervuld van een bepaalde emotie die ik absoluut wilde bewaren. Tati liet veel ruimte voor improvisatie en zette heel weinig beschrijving op papier. Ik kon dus mijn gang gaan. Ik heb bijvoorbeeld twee nieuwe personages verzonnen, de clown en de buikspreker, om tegengewicht te bieden aan de twee centrale figuren.
Net als ‘Les Triplettes de Belleville’ heeft ‘The Illusionist’ amper dialogen. Waarom vind je dat zo aantrekkelijk?
Chomet: Het past bij het universum van Tati. Dat zie je ook aan zijn films. Ook al praten zijn personages soms wel, de anderen luisteren niet of begrijpen hen niet. In The Illusionist spreekt de oude goochelaar geen Engels en het jonge meisje kent enkel een Gaelisch dialect. Er kan tussen hen dus geen verbale communicatie zijn.
‘The Illusionist’ is een klassieke handgetekende film. Hoe moeilijk is het om vandaag zo’n project op poten te zetten?
Chomet: In Frankrijk gaat het gelukkig nog. Het grote probleem is dat je bijna geen medewerkers meer vindt die nog met een potlood kunnen tekenen. De nieuwe generatie werkt bijna uitsluitend op de computer. Toen Disney een tijdje geleden liet weten dat het enkel nog computeranimatie zou maken, is iedereen in paniek gevolgd. Victor Ens, een uitstekende Duitse animator die in The Illusionist het personage van de zatte Schot voor zijn rekening heeft genomen, zat plots zonder werk en is dan maar buschauffeur geworden. Iemand met zijn talent en ervaring: dat houd je toch niet voor mogelijk?!
Shrek Forever After
14/7 > Mike Mitchell > met stemmen van Mike Myers, Eddie Murphy, Cameron Diaz
Shrek the Third mag DreamWorks dan genoeg stuivers hebben opgebracht om een vierde trip richting Far, Far Away te legitimeren, de film zelf liet allesbehalve een sprookjesachtige indruk na. Dat kan alleen maar beter dus, en bovendien beloven de makers dat Shrek Forever After echt het laatste avontuur wordt van, over en rond het grote, groene moerasmonster. ‘Ik zou er nog 18 kunnen maken’, aldus regisseur Mike Mitchell. ‘Maar als je het einde van dit vierde deel ziet, besef je dat het een perfect slotakkoord is.’ Aangezien we noch het einde, noch het begin te zien kregen, zullen we Mitchell maar op zijn woord geloven, al verplicht de deontologie ons om de maker van komedies als Deuce Bigalow: European Gigolo met de nodige scepsis te benaderen. Hoe dan ook: in Shrek Forever After laat ’s werelds favoriete ogre, zo leren we althans uit de trailer, zich strikken door zijn nieuwe nemesis Repelsteeltje. Daarop belandt hij in een parallelle sprookjeswereld waar Puss-n-boots plots een ronde haarbal blijkt, Donkey zijn beste buddy niet meer herkent en prinses en Kim Clijsters-lookalike Fiona in het Ogre Liberation Front blijkt te zitten. ‘Er zitten minder popreferenties in’, belooft Mitchell. ‘En het verhaal gaat meer over Shreks midlifecrisis, terwijl een van de hoofdpersonages sterft.’ Laat het alsjeblieft die chronisch kwebbelende ezel met de stem van Eddie Murphy zijn!
Sammy’s Avonturen (Around the World in Fifty Years)
11/8 > Ben Stassen > met stemmen van Isabelle Fuhrman, Tim Curry, Melanie Griffith
Twee jaar na Fly me to the Moon – ’s werelds eerste film die volledig ontworpen en uitgebracht werd in digitale 3D – heeft het Belgische productiehuis n-Wave nu ook zijn tweede 3D-langspeler klaar. Die volgt dit keer Sammy, de schildpad die tot aan zijn dood de diepste zeeën en kleurrijkste riffen passeert op zoek naar zijn liefje Shelly. ‘Het is de grootste, 100 procent Belgische filmproductie ooit’, zo kondigt n-Wave trots aan, al hopen we dat ze na de houterige 3D-kitsch van Fly me to the Moon inmiddels begrepen hebben dat sterke personages minstens zo belangrijk zijn als blitse diepte-effecten.
Ruben Nollet
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
