In dit warme, raak geobserveerde melodrama zoeken – en vinden – twee gebroken zielen soelaas bij elkaar in hartje Parijs wanneer daar anno 1981 de presidentsverkiezingen op het programma staan. De eerste is Elisabeth, die na haar recente scheiding plots alleen voor haar twee tienerkinderen moet zorgen en op zoek moet naar werk, waarop ze aan de slag gaat als redactrice bij een late-nightradioprogramma. De tweede is Talulah, een van de bellers die een achttienjarige outcast blijkt met zo mogelijk nog meer issues maar een even genereuze inborst. Verkende Mikhaël Hers in Amanda (2018) eerder al met tact en zonder te veel sentiment topics als verlies, liefde en lijden, dan gaat de Franse regisseur op dat élan verder. Soms bezigt hij iets te veel filmische tierlantijntjes en het einde lijkt net iets te makkelijk, maar Gainsbourg straalt en ontroert als de moeder die een doorstart neemt in haar leven. De decors, kleren, popsongs en ingelaste archiefbeelden flitsen je overtuigend terug naar de jaren tachtig, en er zit een ziel in de film die Éric Rohmer, Claude Sautet en André Téchiné vast zou charmeren, en bij uitbreiding u wellicht ook. Een mooie, melancholische mijmering over les choses de la vie.
Mikhaël Hers met Charlotte Gainsbourg, Noée Abita, Emmanuelle Béart
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
