Les gardiennes

Uit woede en onbegrip deed Virginia Woolf de Eerste Wereldoorlog af als ‘preposterous masculine fiction’. Welke rol vrouwen in het conflict speelden, leek lange tijd een onbeduidende vraag, al tracht Xavier Beauvois daar in zijn nieuwe film verandering in te brengen. Daarin ontpopt Hortense (Nathalie Baye) zich tot een matriarche die de touwtjes strak in handen neemt om haar huishouden te redden en om haar teerbeminde zonen van zo veel mogelijk ellende te besparen, de liefde incluis. Les gardiennes put sentiment uit zijn soundtrack en een stroom aan schilderachtige beelden, maar daar houdt het helaas op. De Franse regisseur die in 2010 de hemel in geprezen werd voor het sobere patersdrama Des hommes et des dieux lijkt al een poosje de grote vorm kwijt, en met Les gardiennes vindt hij die niet terug. Zijn poging om licht te werpen op een verduisterde uithoek van de geschiedenis is dapper en nobel, maar zelden verhelderend of begeesterend. Dommage.