Legend of the Seagullmen

Scheepsbel. Krakende planken. Kliauwende meeuwen. Heel zeker: de woeste schuimkoppen van de zeven zeeën vormen de biotoop van Legend of the Seagullmen. ‘Een nautische spaghettiwestern’, noemt dit superseptet zijn tegendraadse psychrockcreatuur, en daar valt iets voor te zeggen. In hun waterwereld waren gigantische inktvissen, huilende dolfijnen en piraten rond, en zijn stervelingen gedoemd om kopje-onder te gaan. Voortgestuwd door de riffs en licks van Brent Hinds (Mastodon) en het voor zijn doen vrij rechtdoorzee drumwerk van Tool- octopus Danny Carey presenteren de gevederde mannen een gevarieerd conceptalbum, dat met Ballad of the Deep Sea Diver zelfs een murder ballad met knipoog naar Cave én Morricone herbergt. Voor een keer geen opstuivend zand maar opspattend water, dus. Moet kunnen.