Ergste vergrijp: moord

Ú zou het eens moeten proberen: een familielid met de blote handen vermoorden, nog een stuk of wat mensen proberen te vermoorden, en zeventig jaar later nog altijd op handen worden gedragen als was u de uitvinder van het gesneden brood. Huddie William Ledbetter, bij zijn celgenoten beter bekend als Leadbelly, kreeg het voor elkaar.

Tussen 1915 en 1940 verdween hij niet minder dan vier keer achter de tralies, evenzoveel keer wist hij zich letterlijk een weg naar buiten te zingen. De vaardigheden waarmee hij telkens zijn vrijheid afkocht, zijn nog altijd dezelfde als die waarom hij vandaag wordt verafgood: een simpele combinatie van drie bluesakkoorden en een klok van een tenorstem.

Leadbelly was bij leven een legende: doorgeefluik van tientallen oude folksongs, auteur van menige bluesklassieker en bijgevolg ook het grote voorbeeld van Woody Guthrie, Pete Seeger en de jonge Bob Dylan. Maar ook voor latere generaties bleef hij een onweerstaanbare cultfiguur. Nick Cave, Tom Waits, Led Zeppelin en Creedence Clearwater Revival coverden zijn songs, Ram Jam vertimmerde ’s mans Black Betty tot een wereldhit en Nirvana sloot zijn legendarische Unplugged-concert op MTV af met een doorleefde reprise van Where Did You Sleep Last Night. Punkicoon Billy Childish dreef zijn idolatrie nog verder door: zijn zoon moet met de naam Huddie door het leven.

Leadbelly zelf was een wandelende contradictie. Hij zong met hetzelfde gemak kinderliedjes op een of ander verjaardagsfeestje als aangebrande love songs in een achterkamertje van de plaatselijke hoerenbuurt. En hij stond bekend als een zachtaardig man, maar kon plots in een bloeddorstige razernij ontsteken.

In 1918 gebeurde dat met fatale gevolgen. Een amoureus conflict met een familielid ontaardde in een handgemeen en zijn opponent – de man van een verre nicht – overleefde het niet. De zaak werd samengevoegd met nog een andere aanklacht wegens slagen en verwondingen en Leadbelly mocht 35 jaar gaan brommen in een gevangenis in Houston.

Andere veroordeelden zouden al die tijd zitten kniezen, maar niet Leadbelly. Hij maakte zich geliefd bij gedetineerden en cipiers door aldoor liedjes te spelen en groeide uit tot een muzikale attractie waar zelfs de gouverneur van Texas op afkwam. Leadbelly rook zijn kans: hij diende een origineel gratieverzoek in – een aan de gouverneur opgedragen song – en mocht nog vóór het verstrijken van zijn minimumstraf het cachot verlaten. Toen hij vijf jaar later nog eens in de doos werd gedraaid voor poging tot moord – deze keer in Louisiana – stond hij na amper vier jaar weer buiten. Ook de gouverneur van Louisiana bleek kennelijk gevoelig voor een persoonlijke serenade.

In 1949 zou Leadbelly arm en berooid bezwijken aan de gevolgen van de neurologische ziekte ALS, maar zijn cultstatus als ’the singing convict’ was voorgoed gevestigd. Dylan typeerde Leadbelly ooit bijzonder laconiek als ‘one of the few ex-cons who recorded a popular children’s album.’ Tenzij die van K3 een geheim strafblad hebben, kunnen wij er inderdaad geen tweede bedenken.

VINCENT BYLOO