LAMBCHOP

Het elfde album van LAMBCHOP is het relaas van nét geen zwanenzang: ‘We hadden nog minstens één goede plaat in ons.’

Standvastigheid staat hoog in het vaandel van Lambchop. Sinds hun debuut in 1994 levert het los-vaste ensemble rond zanger-songschrijver Kurt Wagner tweejaarlijks een nieuw werkstuk af, zich onderscheidend door subtiele schakeringen in het stemmings- en klankpalet. Mr. M liet vier jaar op zich wachten, en hebben we te danken aan producer Mark Nevers, die Wagner vanachter diens schildersezel wist te porren.

KURT WAGNER: Mijn leven is altijd een evenwichtsoefening geweest tussen schilderen en muziek, maar na het succes van Nixon werd het moeilijk om beide te combineren. Je kunt een schildersatelier moeilijk op tournee meezeulen. Ik zat al enkele jaren op een onafgewerkt doek te staren, te wachten op een break. Toen stierf mijn beste vriend, en euhm… (Stokt) De tijd was weer rijp voor het canvas.

Je beste vriend was Vic Chesnutt, die drie jaar geleden uit het leven stapte en aan wie ‘Mr. M’ is opgedragen.

WAGNER: Vic heeft een grote rol gespeeld in het ontstaan van Lambchop. Toen ik hem leerde kennen, schreef ik liedjes zonder doel en zonder groep, maar Vic bleef me aanmoedigen. Vic was er altijd als klankbord, ik maakte songs in de wetenschap dat hij ze zou horen. Toen hij er níét meer was, viel ik in een gat. Ik wist niet eens of ik ooit nog songs zou schrijven. Tot Mark met zijn ideeën kwam en al schilderend de inspiratie voor de songs bovendreef.

Verschilt inspiratie voor songs van inspiratie voor schilderijen?

WAGNER: Goede vraag. Het grootste verschil zit in de uitvoering. Schilderen is een solitair gebeuren. Een schilder cijfert zich al schilderend weg, enkel het eindresultaat is van belang. Bij muziek ligt dat doorgaans enigszins anders.

Met welke ideeën heeft Nevers je van de penselen naar de microfoon overgehaald?

WAGNER: Hij had een welomlijnd concept voor ogen. Het heeft te maken met hoe de strijkersarrangementen klinken: atonaal, bijna tegen de melodie in. Dit is een echte studioplaat, met een heel andere werkwijze en nieuw geluid.

Zeg je tegen de mensen die beweren dat Lambchop altijd dezelfde plaat maakt.

WAGNER: Lambchop, nu ook met strijkers: héél vernieuwend! (Lacht uitbundig). Ze beweren maar.

Wie is ‘Mr. M’ uit de titel?

WAGNER: De originele titel was Mr. Met, een knipoog naar het baseballteam New York Mets, wiens mascotte zo heet, maar we kregen hun toestemming niet. De Mets zijn de anti-Yankees, een team van loveable losers waarvoor veel vrienden van me supporteren. Maar ‘met’ is ook verleden tijd van ’to meet’, een verwijzing naar menselijke connecties. De dood van Vic heeft er dan wel haar stempel op gedrukt, dit is in de eerste plaats een plaat over liefde en vriendschap.

In ‘Never My Love’ valt zelfs voor het eerst het woord ‘love’.

WAGNER: Ik heb al veel liefdesliedjes geschreven, maar het woord zelf probeer ik te vermijden. Het is lui en te voor de hand liggend. Wie een beetje z’n best doet, kan een love song schrijven zonder dat afgezaagde vierletterwoord. Het zal met mijn afkomst te maken hebben: wie in Nashville opgroeit, wordt overstelpt met mierzoete country & westernsmartlappen. Pas toen ik twee jaar geleden samen met Cortney Tidwell als KORT een coverplaat opnam (‘Invariable Heartache’; nvdr.) heb ik mijn allergie overwonnen. Die melige country & westerndeuntjes bleken een echte uitdaging. Plots ging er een deurtje open in mijn brein: het maakt niet uit wat je zingt, hóé je het zingt, is belangrijk!

Er staat één countrysong op ‘Mr. M’: ‘The Good Life (Is Wasted)’, met de nogal cynische tekst ‘Some friends gone forever/and sometimes our pets/And then there’s that thing with the rest of the world.’

WAGNER: Het is niet cynisch bedoeld, veeleer relativerend. Een van de donkerste dagen was toen mijn hond stierf. Sommige mensen zeggen: ‘Het is maar een hond, er is zo veel meer miserie in de wereld.’ Dat klopt, maar het zijn niet altijd de grootste gebeurtenissen die je het hardst raken.

Een citaat uit de perstekst van ‘Mr. M’: ‘I felt Lambchop had one more good record in us.’ Betekent dit het afscheid?

WAGNER: We hadden nog minstens één goede plaat in ons, bedoelde ik. Stél dat het onze laatste is, dan stap ik eruit met opgegeven hoofd. I can go out with the best I can fucking do. Ik heb álles in dit album gestoken, emotioneel én financieel. In een groep spelen is ook een kwestie van economie. Er moeten centen rollen om de zaak draaiende te houden. Een plaat maken kan ook goedkoop, but I try to make quality shit! Er bestaat een misverstand over de muziekbusiness: groepen verdienen geld door op tournee te gaan. Dat zal wel! Reuzen als U2 kunnen zoiets dragen, maar zonder steun van een platenfirma is toeren een peperdure en verlieslatende onderneming. Waarom denk je dat er tegenwoordig zo veel tweemansgroepjes bestaan? Om uit de kosten te geraken, moet je heel zuinig te werk gaan. Zowat het tegenovergestelde van wat Lambchop doet. (Lacht)

MR. M

Nu uit bij City Slang.

DOOR JONAS BOEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content