La Quietud

‘Sharing is caring’, wil het gezegde, en dat geldt ook voor de Argentijnse bourgeoiszusjes Mia (Gusman) en Eugenia (Béjo). Ze delen immers niet alleen dezelfde achternaam maar ook hun seksuele fantasieën en een moeilijke relatie met hun ouders. Die familiale kwesties worden nog complexer wanneer de patriarch des huizes – een landelijke villa die La Quietud werd gedoopt – wordt getroffen door een beroerte en Eugenia zwanger blijkt. Pablo Trapero verkende eerder al grillige familiedynamieken in El Clan (2017), over een geslacht kidnappers ten tijde van de militaire junta. Dit keer tracht hij er een klad zwarte humor en satire aan toe te voegen, maar waar pakweg François Ozon wel weg zou weten met zo’n ambigue melange, mist Trapero toonvastheid en filmische bravoure. Pas in de slotakte, waarin de spreekwoordelijke lijken uit de kast vallen, krijgt de film alsnog gewicht en richting. Alleen heb je dan al te veel bochten ondergaan om nog echt meegezogen te worden door wat zich afspeelt in villa La Quietud en de troebele harten van haar bewoners.

La Quietud **

Pablo Trapero met Bérénice Béjo, Martina Gusman, Edgar Ramirez

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content