KURT MAAR KRACHTIG – Volgens de waarzeggers van het internet – Pitchfork, een blogger die zich Frigo noemt – is Kurt Vile de man die lo-fi weer op de kaart zal zetten. Straffe muziek maakt hij alleszins.

Smoke Ring For My Halo

Lo-fi

Matador

Eerst een mogelijk misverstand uit de weg ruimen. Kurt Vile heeft in het geheel niets te maken met Kurt Weill, de Joodse componist die met zijn Driestuiversopera de toorn van nazi-Duitsland over zich afriep en er in 1933 de wijk moest nemen, wilde hij niet samen met zijn entartete partituren op de brandstapel belanden. En ve vill say this only once, maar Kurt Vile is ook geen op Kurt Weill geïnspireerd personage uit ‘Allo ‘Allo.

Nope, Kurt Vile is gewoon een jongeman uit Philadelphia, USA die net als zijn bijna-naamgenoot toevallig in de muziek is beland. Als tiener kreeg hij door zijn vader een banjo in de handen geduwd. Paps was een liefhebber van bluegrass en kennelijk van mening dat zoonlief zijn tijd wel nuttiger kon besteden dan zomaar wat in de straten van Philly rond te hangen. Geen toeval wellicht dat hij zijn eerste groepje The War On Drugs noemde: wie zelf ooit in de straten van Philadelphia heeft verwijld, weet beslist waarom.

In tegenstelling tot de echte war on drugs ging het de gelijknamige rockgroep wél voor de wind, zozeer zelfs dat Vile in de slipstream van hun debuut een selectie van zijn solomateriaal besloot uit te brengen – niet meer dan wat thuisopnames, verknipte kamerpopliedjes, veeleer ruw van snit en met een belabberde geluidskwaliteit. Maar omdat Vrouwe Fortuna een sarcastische bitch is, bleek de aandacht voor zijn solowerk al gauw vele malen groter dan de belangstelling voor zijn groep. En kijk, drie jaar na ’s mans solodebuut Constant Hitmaker en tussenstation Childish Prodigy ligt binnenkort Smoke Ring For My Halo in de winkel, de plaat waarmee Kurt Vile zich definitief aan de underground lijkt te onttrekken.

Om te beginnen heeft hij ze in een studio opgenomen – lach niet, voor Vile is dat een primeur! Op Smoke Ring For My Halo dus geen grofkorrelige thuisopnames meer, al klinkt zijn melange van akoestische indierock en folky kamerpop nog altijd très lo-fi. En ook belangrijk: nadat zijn vaste begeleidingsband The Violators op Childish Prodigy al een minderheidsaandeel kreeg toebedeeld, mag die deze keer voluit meespelen en Viles songs van een voller – dare we say: toegankelijker – geluid voorzien.

En toch waant de luisteraar zich opnieuw te gast in zijn slaapkamer, want feitelijk doet Kurt Vile in persoonlijke mijmeringen en intieme bespiegelingen, zij het dan getoonzet op het soort zwierige classic rock en hupse americana waarvoor de autoradio is uitgevonden. De invloed van Lou Barlow en zijn Folk Implosion blijft onmiskenbaar, en Kurt Vile zal wel altijd als een lijzige slacker klinken, op Smoke Ring For My Halo slaagt hij erin om met minieme aanpassingen aan zijn dwarse lo-fisound toch naar mainstreamaandacht te hengelen.

Of zoals hij het in Peeping Tomboy uitdrukt : ‘I don’t wanna change, but I don’t wanna stay the same.’ Zoiets dus.

DOWNLOAD

Baby’s Arms In My Time Peeping Tomboy

VINCENT BYLOO