Koen Sels

1 Is Gloria geschreven uit een bezorgdheid om de wereld waarin je dochter terecht zal komen?

Koen Sels: De vanzelfsprekendheden van de wereld waarin ik ben opgegroeid, zijn plots niet meer vanzelfsprekend. Je kunt vandaag niet zomaar naar de supermarkt gaan zonder je vragen te stellen over klimaatverandering en consumentisme. Dat geldt ook voor op reis gaan. Wanneer je dan een klein nieuw leven op de wereld zet, begin je alles nog meer in vraag te stellen, en ga je nadenken over alternatieven voor het bestaande. We moeten een ander verhaal vertellen dan het vooruitgangsverhaal, realiseerde ik me tijdens het schrijven. Bij het opvoeden van een kind speelt je eigen opvoeding een grote rol. Wat je doet, spiegel je altijd aan je eigen verleden. Tegelijkertijd weet je ook dat je eigen verhaal deel uitmaakt van een grotere geschiedenis, dat je niet alleen door je ouders bent opgevoed, maar ook door de wereld waarin zij leefden. Net als zij ben ik een kind van mijn tijd. Maar ik moet breken met die tijd. Ik verlang naar iets heel nieuws en anders.

2 Schreef je het boek ook met in gedachten het idee dat Gloria het later zou lezen?

Sels: Het laatste hoofdstuk is letterlijk aan haar gericht. Zij was mijn eerste lezer, al kan ze nog niet lezen. Ik schreef het voor haar, ook omdat ik wilde weten wat het verschil was tussen mijn gevoelens voor haar en voor de anderen. Waar trek je de grens? En is het niet mogelijk iedereen op dezelfde manier te benaderen? Ik wil contact maken met zo veel mogelijk mensen, hoewel ik ergens ook hoop dat Gloria een klein cultboekje blijft en geen bestseller wordt. Stel dat zij later geassocieerd wordt met mijn boek, dat was nooit de bedoeling.

3 Vrees je niet dat je de artistieke en existentiële vrijheid die door de zorg voor Gloria ingeperkt is, zult gaan missen?

Sels: Mijn boek is een tijdsopname. Het eindigt op het moment dat Gloria naar school zal beginnen te gaan en ze in het stadium komt dat ze dingen meemaakt die ze zich later zal herinneren. Ik schrijf over een periode waarin Gloria in het centrum van mijn leven stond en ik in het hare, maar ik kan me goed voorstellen hoe die slinger weer de andere kant op zal gaan. Dan kan ik ook op dat vlak een voorbeeld voor haar zijn en tonen dat persoonlijke ontwikkeling iets positiefs is, dat er naast die zorgende, dienende papa ook een andere bestaat.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content