Met How to Catch a Monster maakt hartenbreker Ryan Gosling volgend jaar zijn debuut als regisseur. Momenteel is dat nog in een waas van geheimhouding gehuld. Maar Knack Focus-fotograaf Kris Dewitte mocht – helemaal uitermate volledig exclusief – wel op de set. ‘Het wordt een ongelooflijk donkere film.’
Tijdens de recentste editie van het filmfestival van Cannes kolkte op zeker moment een golf van paniek over de Croisette. Had juryvoorzitter Spielberg zich verslikt in een van de uitdagender competitiefilms? Waren juryleden Nicole Kidman en Lynne Ramsay in een titanische catfight beland? Of – nog erger – maakte Zichems filmmaestro Rob Van Eyck de mondaine badstad onveilig met de aankondiging van een zoveelste vervolg op zijn cultklassieker-in-Japan The Afterman?
Nee, bron van alle consternatie was Ryan Gosling. Of beter: diens afwezigheid. Het gerucht deed al een tijdje de ronde dat de Tinseltownbink – sinds Drive tot een Croisette-chouchou uitgegroeid – de galapremière van Only God Forgives niet zou bijwonen. ‘Ryan en regisseur Nicolas Winding Refn kregen ruzie op de set’, opperde de ene. ‘Gosling wil geen deel meer uitmaken van het Cannescircus’, meende de andere. Daags voor D-day werd de onheilstijding bevestigd: ‘Monsieur Ryan Gosling ne viendra pas. ‘
Op de persconferentie van Only God Forgives werd de ware reden van Goslings afwezigheid onthuld. Niemand minder dan festivaldirecteur Thierry Frémaux las een brief van de steracteur voor: ‘Ik kan niet geloven dat ik dit jaar niet in Cannes ben. Ik heb mijn uiterste best gedaan om te komen, maar het is me niet gelukt. Mijn overvolle agenda liet het simpelweg niet toe. Dat krijg je ervan als je midden in de opnames van je regiedebuut zit.’
Dat tot op dat moment het merendeel van de verzamelde filmpers in het duister tastte over het hoe en waarom van Goslings no-show, spreekt boekdelen over de under the radar-factor van ’s mans eerste langspeler als regisseur. Nog straffer in ons digitaal tijdperk: google How to Catch a Monster en het valt op dat de resultaten die je voorgeschoteld krijgt, voornamelijk uitblinken in gebrek aan informatie.
Buiten een mysterieuze omschrijving – ‘a fantasy noir’ – en een niet bepaald verhelderende synopsis – ‘een alleenstaande moeder belandt in een duistere onderwereld, terwijl haar zoon een weg naar een geheime onderwaterstad ontdekt’ – vind je bijzonder weinig terug over het project. Zelfs de castleden houden de lippen stokstijf op elkaar. Toen ondergetekende eerder dit jaar hoofdrolspeelster Christina Hendricks (Mad Men) naar haar tweede samenwerking met haar Drive-collega vroeg, hield ze het bij een kort: ‘Ik ben ongelooflijk vereerd dat Ryan me heeft gevraagd, maar meer kan en wil ik echt niet zeggen.’
Kris Dewitte, de gevierde Belgische setfotograaf die al sinds jaar en dag aan Knack Focus verbonden is, is tijdens zijn korte bezoek aan de set in Detroit niet veel wijzer geworden. ‘Alles ging ontzettend snel. Op een dag zat er een bericht in mijn mailbox: ‘It’s okay. Ryan really wants you on the set.’ En enkele dagen later zat ik op het vliegtuig richting Motor City.’
Dewitte raakte betrokken bij de productie via Benoît Debie, de Belgische DoP, director of photography die naast de films van Fabrice Du Welz en Gaspard Noé ook Amerikaanse producties als The Runaways (2010) en Spring Breakers (2012) op zijn indrukwekkende cv heeft staan. Het duo leerde elkaar kennen op de set van Colt 45, de nog te verschijnen politiefilm waar regisseur Fabrice Du Welz naar verluidt aan het einde van de shoot ontslagen werd.
‘Het klikte meteen tussen Benoît en mij, en nadien bleven we dus ook afspreken. We ontmoetten elkaar in Los Angeles en op het filmfestival van Venetië bij de wereldpremiére van Spring Breakers. Benoît vond duidelijk dat we op dezelfde golflengte zaten. Cameramensen zijn ontzettend gevoelig voor de beelden die een setfotograaf de wereld instuurt. Als ze niet passen bij de look die de DoP voor ogen heeft, kunnen de gevolgen desastreus zijn.’
Toen Debie het werk van Dewitte aan Gosling toonde, reageerde ook die enthousiast. Maar het importeren van een Belgische fotograaf naar een Amerikaanse set bleek moeilijker dan verwacht. ‘Je mag de invloed van de vakbonden in de Verenigde Staten niet onderschatten. Een Belg die het werk van een Amerikaan afpakt? Dat laten ze niet zomaar gebeuren.’
Eenmaal op het vliegtuig verdiepte Dewitte zich in een boek over Detroit. ‘Een ander houvast had ik niet. Op het internet had ik enkel wat onscherp geschoten videomateriaal van fans gevonden. Het leek me duidelijk dat Gosling en de zijnen zo veel mogelijk uit de picture wilden blijven. Ik begrijp dat volkomen. Als mensen weten dat een ster van zijn kaliber een prent draait, levert dat alleen maar vervelende pottenkijkers op.’
Detroit is sinds enkele jaren synoniem met armoede. De teloorgang van de Amerikaanse auto-industrie resulteerde er in torenhoge leegstands- en misdaadcijfers. ‘Een toeristische trekpleister is de stad allesbehalve’, knikt Dewitte. ‘Dat merkte ik al toen ik in mijn vaste reiskantoor mijn vliegtickets boekte.’ Op zijn verbindingsvlucht van New York naar Detroit zaten alleen maar zakenlui. En in het centrum had hij de keuze uit amper vier hotels. ‘Je komt daar blijkbaar niet voor je plezier.’
Dewitte bracht zijn eerste nacht door in een hotel vlak bij de luchthaven. ‘Eigenlijk wilde ik een kamer boeken in het hotel waar de crew verbleef, maar ik had niks meer van hen gehoord.’ De volgende ochtend kreeg hij een verlossend telefoontje van Debie, die hem niet veel later met de auto oppikte en enkele locaties toonde waar men al had gefilmd. ‘Ik waande me in een postapocalyptisch landschap. Hele huizenblokken zijn er verlaten. Af en toe passeer je een bewoond huis, dat dan enorm opvalt.’
’s Middags volgde een eerste ontmoeting met Gosling: ‘Hij zat de rushes van de voorbije dagen te bekijken. Toen ik het kamertje binnenwandelde, mocht ik onmiddellijk meekijken. Dit gaat een ongelooflijk donkere film worden, dacht ik bij mezelf. Benoît had me al verteld dat voor Gosling twee zaken heilig waren: hij wilde op pellicule schieten en zo weinig mogelijk licht gebruiken. Aan dat laatste hebben ze zich zeker en vast gehouden.’
Later die avond kreeg Dewitte telefoon. Men ging nog enkele uren draaien in het voormalige Michigan Theater, een in de twenties gebouwde bioscoop die in de jaren zeventig tot een parking omgetoverd werd. ‘Een ontzettend vreemd gebouw. Op de grond zie je de lijnen van de parkeerplaatsen. Op de muur zie je restanten van wat ooit een prachtige filmzaal geweest moet zijn.’ Eén ding viel de fotograaf meteen op: ‘Gosling werkte met een piepkleine ploeg. Naast Benoît en acteurs Iain De Caestecker en Saoirse Ronan waren er maar een handvol mensen aanwezig. ‘Daardoor hing er een heel gemoedelijke sfeer. Hoewel Ryan duidelijk wist wat hij wilde, vroeg hij regelmatig naar de mening van anderen – ook de mijne.’
De daaropvolgende dagen werd er in een verlaten zoo gedraaid. ‘Zo verlaten dat mijn taxichauffeur hem aanvankelijk niet kon vinden. Maar wat een droomlocatie! Overwoekerde tijgerkooien, omgevallen bomen, belemmerde wandelpaden, muren vol graffiti: het zag er allemaal ongelooflijk filmisch uit.’ Ook Goslings souplesse maakte indruk op Dewitte. ‘Ondanks het eerder lage budget wilde Ryan alles uit de kast halen. Als hij iets zag, een kleine weersverandering bijvoorbeeld, speelde hij daar onmiddellijk op in.’
Met de bekendste castleden kwam Dewitte niet in contact. Hendricks noch Goslings wederhelft Eva Mendes moesten draaien toen hij aanwezig was op de set. En ook hoofdacteur De Caestecker en antagonist Matt ‘Doctor Who’ Smith waren niet bepaald spraakzaam. ‘Ze zaten duidelijk ver weg in hun personages.’ Alleen karakterkop Torrey Wigfield, wiens personage in de film toepasselijk Face heet, zocht actief contact. ‘Hij vertelde honderduit over zichzelf. Hij groeide op in Detroit, maar woont nu in New York. Of hij vertelde waarover de film nu juist ging? Nee, dat niet.’
Tot in Cannes, mister Gosling?
DOOR STEVEN TUFFIN
‘Een ontzettend vreemd gebouw. Op de grond zie je de lijnen van de parkeerplaatsen. Op de muur zie je restanten van wat ooit een prachtige filmzaal moet zijn geweest.’
‘Ryan wist heel duidelijk wat hij wilde, maar hij vroeg toch regelmatig naar de mening van anderen.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
