WIJ HOUDEN VAN ORANJE. EEN VERGELIJKING MET ‘HALO’ IS TE HOOG GEGREPEN, MAAR DE ANIMATIES, SOUNDTRACK EN SPANNING VAN ‘KILLZONE’ BEHOREN TOT DE WERELDTOP.
(PS2)
Killzone ***
Niets is onmogelijk in de wereld van games. Zo komt de grootste hype van het moment, in Europa én de VS, zowaar uit Nederland – met alle respect: een derdewereldland in het interactive entertainment universe, met een bruto nationaal spelletjesproduct dat zelfs niet het niveau van België haalt. Vreemd, vooral omdat Killzone níét de baanbreker is die de wereldwijde hype doet vermoeden.
De animaties en de soundtrack behoren tot het beste wat we al gezien en gehoord hebben, maar achter dat kunstenaarswerk schuilen enkele ernstige technische tekortkomingen. Zo begint het beeld te haperen wanneer de strijdende troepen naar de hoogste versnelling schakelen en duurt het even vooraleer de personages verlost zijn van hun schetsachtige profieltekening wanneer ze plots in close-up verschijnen. Foutjes die voortvloeien uit de beperkte processorkracht van de PS2-console, zou je denken, maar dan zouden álle high-energy actiegames er last van hebben. Ook aan het verhaal rammelt het een en ander: je voert zogezegd een oorlog om het voortbestaan van de mensheid, maar je moet het stellen met amper vier soldaten. Daardoor is de oorlog nooit écht een oorlog. Scherpschutter Rico, superspion Hakha, femme fatale Luger en hun chef Captain Templar lijken de laatste afgevaardigden van een ras dat strijdt tegen de Helghast. Dat zijn afstammelingen van de mens die zich hebben afgescheiden van hun soortgenoten en zich hebben ontwikkeld tot een superras met fascistische trekken. Geïnspireerd op het Arische ras van Hitler? Een poging van de Nederlandse designers en programmeurs van Guerrilla Games om op hun manier af te rekenen met de vijand van zestig jaar geleden? Daar lijkt het op. Al kan je de gebeurtenissen in Killzone ook in een breder kader zien: de mens heeft in zijn onophoudelijke drang naar macht de hele melkweg gekoloniseerd en oogst nu het kwaad dat hij gezaaid heeft.
Toch is deze eerstepersoonsshooter in de eerste plaats spannend en amusant. Afhankelijk van het personage dat je kiest als ‘ik’ krijg je bovendien een andere gameplay, wat maakt dat je de game vier keer tot het einde moet spelen om écht het einde te bereiken. Jammer dat de indruk was ontstaan dat Killzone boven Halo zou uitstijgen, wat gewoon niet realistisch is en noodzakelijkerwijs tot een ontgoocheling leidt. Jammer, want een ontgoocheling is deze game zeker niet.
Bart Vandormael
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier