Omdat er nog steeds heel wat aan schort,brengen we u het tv-rapport, met besprekingen van de nieuwe programma’s van de eerste septemberweken.

Voorbij de Grens

Elke maandag, één

KORT Expeditie Nicaragua

Oordeel Dit programma, waarin tien Vlamingen met een handicap in achttien dagen dwars door Nicaragua naar de top van een vulkaan moeten trekken, lijkt aan de geest van een erg ziek persoon ontsproten. Maar met Zonnekinderen heeft de openbare omroep natuurlijk overvloedig bewezen dat ze respectvolle tv kan maken rond andersvaliden. Toch heeft Voorbij de Grens me na twee afleveringen nog niet helemaal kunnen overtuigen. De achtergrondverhalen zijn erg ontroerend – vooral de getuigenissen van Sylvie, een 22-jarige vrouw in het lichaam van een kleuter, en van de dove Frank zorgden voor een krop in de keel – en de moed van de tien is bewonderenswaardig.

Maar eenmaal je voorbij de rolstoelen, protheses en hoorapparaten hebt leren kijken – en dat is toch de bedoeling van dit programma? – zie je tien gewone mensen die ‘de uitdaging van hun leven aangaan’ en ’tot het uiterste gaan’ in een onherbergzaam gebied. Een variant op Expeditie Robinson dus, en het valt op dat de makers de trucjes van de reality-tv (een dramatisch muziekje, een close-up van een traan ) graag gebruiken om de emoties nog wat op te stoken. Eigenlijk had ik dan liever een sobere docusoap gezien over hoe de tien in het alledaagse leven moeten ploeteren om vooruit te komen, in plaats van in de Nicaraguaanse jungle.

Chef in Nood

Elke dinsdag, vtm

KORT Supercheffy

Oordeel De eerste aflevering van Chef in Nood was een saaie bedoening waarin de makers het gebrek aan actie probeerden te verdoezelen door in te zoomen op het privéleven van de hoofdrolspelers. Maar kijk: de week daarna pakte de mayonaise wél, en was deze Vlaamse versie van Kitchen Nightmares het bekijken zeker waard. Dat had veel te maken met de eetgelegenheid die door chef-kok Luc Bellings onder handen werd genomen: De Bonten Os in Roeselare, een familiezaak die al acht decennia bestond, maar de laatste jaren volledig in de lethargie was verzonken.

De bejaarde eigenaars hadden hun hele leven gewerkt maar de hoop dat ze de zaak ooit nog aan hun twee zonen zouden kunnen overlaten, leek lang vervlogen. Die zonen waren trouwens een stel apart: de oudste – tevens maître d’hôtel – kon het vooral goed uitleggen en was hemeltergend optimistisch (nadat Bellings de zaak had afgekraakt, had hij het bijvoorbeeld nog steeds over ‘enkele details’ die veranderd moesten worden), de erg zwijgzame jongste was dan weer het liefst van al priester geworden. Toch was dit geen freakshow, maar een erg warm portret van een familie die in het verleden is blijven steken en met de hulp van Bellings weer dichter bij het heden werd gebracht. Als de resterende afleveringen even goed zijn, verdient Chef in Nood een ster meer.

Keukenrebellen

Elke donderdag, VT4

KORT Kok Factor

Oordeel Wat is carpaccio? A) Een gerecht met veel groenten. B) Een soort pasta. C) Een warme drank, in de stijl van de cappuccino. Als een van deze antwoorden u aanspreekt, dan hebt u wellicht meegedaan aan de voorrondes van Keukenrebellen, het nieuwe realityprogramma van VT4. Keukenrebellen is een mix van Idool en Mijn Restaurant: tien jongeren met een culinaire kriebel worden door chef Viki Geunes in een paar weken klaargestoomd om samen een eigen restaurant te leiden.

Op de selectiedagen kwamen veel kandidaten af die op de vraag ‘Kookt u vaak?’ ‘Ja, vooral klaargemaakte maaltijden’ antwoordden. Het hoogtepunt was de jongeheer die moest uitleggen wat béarnaisesaus is en klaagde dat ‘het moeilijk is als de gerechten niet in het Nederlands worden opgegeven’. De selectie was leuk, maar het viel op dat de spoeling achteraf nog altijd dun was. De finalisten in Idool kunnen allemaal behoorlijk zingen, maar de tien die hier overbleven, waren op een enkele uitzondering na een ramp in de keuken. Ook al verklaarden ze allemaal dat een eigen restaurant echt hun levensdroom is. Blijkbaar hebben tien jaar reality-tv een generatie gekweekt voor wie ‘een droom najagen’ niet meer gelijkstaat met ‘studeren en werken’ maar met ‘je inschrijven voor het juiste programma en dan de televisie de rest laten doen’.

Dokters van Morgen

Elke woensdag, één

KORT Ziekenhuis-tv

Oordeel Het is Grey’s Anatomy, maar dan in het echt! En wat blijkt: stagiairs in het ziekenhuis vullen hun dagen níet met gesprekken over hun veroveringen van de afgelopen nacht of met het bedenken van spitante bijnamen voor de knappe chirurg. En de kans dat ze op het werk in de lift vastraken met een hartpatiënt en verplicht worden hun hand in diens borstkas te steken, is ook gering. Spijtig, want dat had er natuurlijk voor kunnen zorgen dat Dokters van Morgen meer was dan de zoveelste docusoap over een beroeps- tak waarin je maar matig geïnteresseerd bent. Ook het leven buiten het ziekenhuis is trouwens niet opwindend, tenzij u er zich over verbaast dat studenten geneeskunde ook wel eens een gratis vat durven te geven.

Het enige leuke aspect aan Dokters van Morgen zijn de patiënten die een van de toekomstige artsen over de vloer krijgen, bijvoorbeeld om een infuus te steken. Elke zieke die hoorde van de stagiair dat het zijn eerste keer was, wierp meteen op dat hij ‘heel dunne aderen’ had, in de hoop de verpleegster die toekeek tot wat clementie te bewegen. Het is al niet aangenaam om als speldenkussen te dienen voor iemand die nog moet leren een naald te hanteren, maar als er dan nog eens een cameraploeg op jouw én zijn vingers staat te kijken, is het vast helemaal een kwelling.

Schatten op Zolder

Elke dinsdag, VijfTV

KORT Schattenjacht

Oordeel Natuurlijk begon Schatten op Zolder – waarin mensen allerlei curiosa door een expert laten schatten en daarna veilen – met een onverwachte vondst in een Vlaamse huiskamer. Zo slim zijn de programmamakers wel. Toch was het verhaal van Maria en Geeraard uit de eerste aflevering pakkend, omdat de twee bejaarden zulke schone mensen waren. Met de opbrengst van de veiling van een paar spulletjes wilden ze een nieuwe frigo en een diepvriezer kopen, maar toen bleek dat een schilderij uit hun living ruim 10.000 euro waard was, konden ze met hun geluk nauwelijks blijf.

‘En vorige week hebben we hier nog een schatter over de vloer gehad’, stamelde Geeraard, ‘en die wou er 50.000 francs voor geven.’ De moraal: als u ooit een expert uitnodigt om ergens een prijs op te plakken, zorg dan dat er een cameraploeg in de woonkamer staat. Als Maria en Geeraard iedere week een erfstuk zouden opduikelen, zouden we misschien nog eens op Schatten op Zolder afstemmen. Maar eigenlijk is dit niets meer dan een item uit Zondag Josdag dat per ongeluk tot een wekelijkse reeks gemuteerd is, en verder valt er weinig over te zeggen. Behalve dan dat de presentatie in handen is van Peter Van Asbroeck, een man die wellicht door weinig kijkers met een verborgen tv-schat zal worden verward.

Door Stefaan Werbrouck