Kunst- en geweldenaar – Te veel kunst werkt alleen maar op de geeuwspieren. Weinig gevaar daarvoor bij de licht ontvlambare, adrenaline pompende en zwierige artillerie van artiest-terrorist Kendell Geers.

B.P.S. 22, Boulevard Solvay 22 in Charleroi, tot 3 juni. http://bps22.hainaut.be

Liefhebbers van explosieve kunst, trek een kogelvrije vest aan en begeef u naar Charleroi: in Auto-Da-Fé van Kendell Geers (39) is het al ontploffen, schieten, in de fik staan en verkolen wat de klok slaat. De licht ontvlambare werken van de Zuid-Afrikaan gaan stuk voor stuk over geweld, maar dat komt ervan, aldus Geers, als je in een gewelddadige wereld leeft. ‘During Apartheid people became monsters,’ zegt hij, ‘and they never reclaimed humanity’. De cijfers over moorden en verkrachtingen in zijn land van herkomst zijn duizelingwekkend. Tijdens zijn jonge jaren in Johannesburg zag Geers met eigen ogen een paar autobommen afgaan, wat verklaart waarom zijn kunst meestal griezelig echt aandoet.

Intussen woont Geers al vijf jaar in Brussel, maar het artistiek keet schoppen is hij nog lang niet verleerd. Auto-Da-Fé – van het Latijnse actus fidei of geloofsact – is eindelijk nog eens een tentoonstelling waar ook niet-kunstfreaks en andere barbaren welkom zijn en vooral: waar vrijwel elke sculptuur of installatie om een of andere reden intrigeert. Zo tref je een zelfgemaakte en behoorlijk gemeen ogende revolver naast een metershoog pentagram, opgetrokken uit zwierig gecombineerde matrakken. Een tweede ster bestaat uit zwaailichten van politiewagens, een brandend autowrak prijkt op een sokkel versierd met gebroken glas en op een groot, dubbel scherm worden eindeloos pistoolschoten uit films geprojecteerd. Een met tape omzwachteld, hangend skelet zorgt voor een – morbide – vrolijke noot. Bijzonder spiritueel is The Terrorists Master (Bastard): een inktzwart zaaltje waarin een gouden lucifer dramatisch op een sokkel ligt te glimmen.

Veel van wat B.P.S. 22 presenteert, werd reeds elders getoond, zij het zelden in ons land en nog minder in zo’n uitvoerige expo. Wat opvalt, is de complexiteit van het werk: het als kunst verpakte geweld is nooit hol, je krijgt de indruk dat aan elk detail een proces is voorafgegaan en je ontkomt niet aan de vloeiende logica van de tentoonstelling als geheel. Uitkijken dus naar het tweede luik van het retrospectieve-achtige Geersgebeuren dat onder de titel Irrespektiv op 21 april van start gaat in het S.M.A.K.

Els Fiers