1 Waarom heb je van je hoofdpersonage een Zwitserse Palestijn gemaakt?
Karel De Sadeleer: Een Palestijn omdat Palestina een bijna mythische status heeft binnen de wereldpolitiek. De voorbije 120 jaar is het niet alleen voor het Midden-Oosten bepalend geweest, maar voor de hele wereldpolitiek. Een Zwitser omdat het een geweldige spreidstand oplevert. Kun je je een meer ingedommeld land voorstellen dan Zwitserland? De combinatie van beide leek me vruchtbaar om een boeiende onderstroom onder het verhaal te creëren. Een analyse maken van wat er de voorbije vijftig jaar in Palestina is gebeurd, was dus zeker niet mijn bedoeling.
2 Wat dan wel?
De Sadeleer: Je bent niet de eerste die dat vraagt, en ik geef telkens een ander antwoord. Stel dat een wiskundige me dit zou vragen, dan zou ik antwoorden dat ik een wiskundige wilde tonen die de ultieme vergelijking vindt en er dan maar mee ophoudt. Voor mezelf is het boek een spel met mijn eigen leesgeschiedenis. Ik wilde een verhaal schrijven dat op zichzelf organisch kon groeien. Er was geen plan of basisidee. Je zou Messentrekkers kunnen zien als de weerslag van mijn verhouding met de Jiddische literatuur, die een extreem volkse vertelliteratuur is, heel eenvoudig en makkelijk te lezen. Maar tegelijkertijd vormt ze een analyse van een millennia-oude sociale structuur. En dat gaat breed, van I.L. Peretz en Mendele Mojcher Sforim over Isaak Babel tot Saul Bellow en Bernard Malamud.
3 En Jorge Luis Borges? Want die komt toch prominent voor in je boek, zowel met zijn graf als met zijn verhalen.
De Sadeleer: In eerste instantie ging het mij minder om de schrijver dan wel om de boodschap die op zijn grafsteen staat: ‘Wees niet bevreesd.’ Waar die boodschap vandaan komt, weet ik niet, en dus wilde ik ermee aan de slag gaan. Waarvoor zouden mensen allemaal bevreesd moeten zijn? Borges vind ik overigens interessant omdat hij vaak speelt met dubbele bodems en spiegels. Vooral die laatste zijn interessant. Zijn verhalen zijn vaak geënt op historische feiten. In het verhaal Het einde komt bijvoorbeeld Martin Fierro voor, die in realiteit een Argentijnse vrijheidsstrijder was, alleen bouwde Borges een fictionele wereld rond hem op. Ergens is dat voor een schrijver gemakkelijk, omdat hij een aantal dingen dan niet meer moet verzinnen. Zo is de figuur van Ali gebaseerd op een Zwitserse Algerijn die ik ken, en kon ik Mahmoed Abbas probleemloos op zijn paarse fiets door Gent laten rijden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
