1 Natriumchloride klinkt niet meteen als een titel voor een thriller.
Jussi Adler-Olsen:In mijn boek laat de moordenaar al meer dan dertig jaar bij ieder nieuw slachtoffer een bergje zout achter. Dat is natuurlijk symbolisch. Zout is, zo leert de geschiedenis, een symbool van geld en macht. Zoutsmokkelaars konden de doodstraf krijgen. Of denk aan Gandhi’s vredesmars in 1930, waarbij hij zich verzette tegen het zoutmonopolie van de Britten. Hij en zijn volgers aten het zout van verdampt zeewater en overtraden daarmee de Britse zoutwet. Zout kom je ook overal in de Bijbel tegen. Je gebruikt het om iets opnieuw zuiver te maken. Kortom, zout staat voor het kwade en het goede.
2 De moordenaar in Natriumchloride wreekt zich op mensen die zich misdragen. Voel je sympathie voor de daders in je boeken?
Adler-Olsen:Ik ben opgegroeid in de psychiatrische kliniek van mijn vader. Daar was mijn beste vriend een man die zijn vrouw had vermoord. Hij heette Mørck, net als mijn hoofdpersonage. Hij en zijn vrouw vochten als kat en hond tot hij haar op een dag om het leven bracht. Dat was mijn eerste kennismaking met een heel aardig iemand die iets vreselijks had gedaan. Toen ik in 2007 met mijn eerste deel over de Q-afdeling van de Deense politie begon, wist ik dat al mijn boeken over ethiek zouden gaan en hoe we omgaan, of zouden willen omgaan, met mensen die zich immoreel gedragen, die stelen, bedriegen, liegen en misbruiken. Ik begrijp dat sommigen het recht in eigen handen willen nemen als de wet hen onbestraft laat.
3 Vijfentwintig jaar geleden publiceerde je je allereerste roman. Wat heb je in die kwarteeuw als schrijver geleerd?
Adler-Olsen:Heel veel. In mijn eerste drie romans was ik te gedetailleerd en dacht ik dat ik alles moest vertellen. Intussen weet ik dat mijn lezer heel slim is en dat hij of zij in veel dingen meer thuis is dan ik. Dus laat ik bewust gaten in mijn verhaal, waardoor je als lezer zelf op zoek kunt gaan naar de missing link. Ik schrijf niet meer zoals Beethoven, maar wel als Mozart die in zijn stukken de helft van de noten wegliet en zo ruimte creëerde voor de luisteraar. Daarnaast wil ik mijn lezer uit zijn slaap te houden. Door moord, suspense én humor voortdurend en op het juiste moment af te wisselen hoop ik dat hij de hele nacht blijft doorlezen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
