Zelfs met één been in het graf nog je zielenroerselen op tape gooien, het tekent de rasartiest. Het koppel June Carter Cash en Johnny Cash zong letterlijk tot hun laatste snik. June bezweek het eerst, in mei, aan de complicaties van een hartingreep. Haar muzikale testament verscheen net voor haar echtgenoot haar richting hiernamaals volgde.

Op Wildwood Flower stofte ze songs af van Carter Family, het door haar moeder opgerichte legendarische trio. Het is een traditionele plaat, gelardeerd met oud archiefmateriaal. Junes stem klinkt wat onvast, maar dat is niet eens erg want het speelgenot primeert. Volledig in de geest van de countrypioniers die deze liedjes schreven, maakte ze er een familieaangelegenheid van. Niet enkel waren leden van de Carter-clan te gast, pende dochter Rosanne de liner notes en nam zoon John de productie op zich, uiteraard laat ook Johnny Cash hier en daar zijn bariton grommen. Temptation heet het zoveelste duet dat hij met June vertolkt. Zoals Far Side Banks Of Jordan op haar vorige album hun unieke relatie samenvatte én de dood in de ogen keek, zo bereidt Will You Miss Me When I’m Gone het afscheid voor. Op het recente Rules Of Travel-album van Rosanne Cash hoorde je Johnny al berusten in het naderende einde: ‘ they will fly me like an angel to/a place where I can rest/when this begins I’ll let you in/september when it comes’ (daarmee de maand voorspellend waarin hij zijn laatste adem zou blazen).

Hoewel Junes dood de fatale klap leek voor de door diabetes en een zeldzame zenuwziekte verzwakte Man In Black, zat hij drie dagen na haar begrafenis alweer in de studio met Rick Rubin, de producer die hem in 1994 weer naar de kern bracht. Soms moesten ze de opnameapparatuur zijn slaapkamer binnen slepen omdat Cash te ziek was. Omdat hij troost putte uit het werk, legde hij toch nog 50 songs vast, die hun weg zullen vinden naar de postume gospelplaat American V en de vijfdelige cd-box Unearthed.

Op 12 september was het bobijntje van de 71-jarige onherroepelijk af. Heel gepast kwam net rond die tijd Johnny’s Blues uit. De in blues gedrenkte covers door Harry Manx, Alvin Youngblood Hart, Mavis Staples en Garland Jeffreys bieden op een bijwijlen exotische manier een frisse inkijk. Boerenzoon Cash als countryartiest brandmerken, is hem tekortdoen. Hij stond voor genredoorbrekende Amerikaanse volksmuziek en daarom is dit een gedroomd eerbetoon.

door peter van dyck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content