Laatste werk: ‘Ho-Hum’ (1969)

22 juni 1969

Leeftijd bij overlijden: 47

Actrice, musicalartiest

‘ If I am a legend, then why am I so lonely?’ Judy Garland was wel geliefd bij tienduizenden fans die bij elk optreden ‘We love you, Judy’ scandeerden, maar bleef oneindig eenzaam. Op haar cv: vijf huwelijken en tientallen affaires – featuring Frank Sinatra, Orson Welles en Tom Green. Toch bleef haar lijk een jaar in een tijdelijke grafkelder liggen, omdat niemand haar begrafenis wilde betalen. Vincente Minnelli, haar tweede echtgenoot, kwam niet eens naar de uitvaart. Haar laatste man Mickey Deans, die Judy dood op hun badkamervloer vond, had wel een discotheek, maar geen geld. Uiteindelijk betaalde dochter Liza Minnelli dan maar de rekening.

Garland stierf aan een overdosis slaappillen, een levenslange verslaving die ze als kindsterretje bij MGM had opgedaan. Op haar twaalfde tekende ze een contract bij de filmstudio, vlak voor de dood van haar pa. Haar eerste échte acteerprestatie: tranen faken op de begrafenis van haar afwezige vader, een homofiele vaudevilleartiest. Op haar zestiende speelde ze de hoofdrol in The Wizard of Oz, op haar zeventiende verdiende ze honderdvijftigduizend dollar per film en op haar achttiende ging ze naar de psychiater. ‘Geen wonder dat ik flipte’, besefte Garland. ‘Om het helse draaischema vol te houden, kreeg de MGM-crew afwisselend pep-, slaap- en dieetpillen toegediend. Zo vermagerde ik. Zo werd ik verward. En zo verloor ik stilaan het contact met de realiteit.’ Gevolg: op haar achtentwintigste ondernam ze een zelfmoordpoging. ‘De eerste in een reeks van minstens twintig’, beweerde haar derde man Sidney Luft – een gokverslaafde impresario die ooit haar enige Oscarbeeldje wilde verkopen – bij hun breuk in 1963. Judy was toen al drie jaar getrouwd geweest met componist David Rose. En zes jaar met musicalregisseur Vincente Minnelli, de man die van haar een filmster à la Gene Kelly en Fred Astaire maakte. Ook haar vierde huwelijk met Mark Herron – toen ze officieel zelfs nog niet van Luft gescheiden was – strandde na vijf maanden: hij bleek homo.

Bij zo’n rampzalig liefdesleven hoort een carrière vol foute keuzes, mislukte comebacks en gezondheidsproblemen. Cru gesteld: het geluk dat Judy in The Wizard of Oz aan de andere kant van de regenboog vond, was haar in het echte leven niet gegund. Haar stemproblemen dwarsboomden haar zangcarrière, haar verslaving en depressies maakten haar onberekenbaar in Hollywood. De roddelpers – met journalist Gerald Clarke op kop – smulde van de vallende ster. Clarke publiceerde Get Happy: The Life of Judy Garland, een biografie gebaseerd op Ho-Hum, Garlands ongepubliceerde poging tot autobiografie. Tragische backstagescènes troef in Clarkes boek. Bijvoorbeeld over haar afgekraakte voortand, waar ze als kindster altijd een valse tand over moest schuiven. Over haar abortus bij haar eerste zwangerschap, een idee van haar moeder én haar filmbazen die haar reputatie maagdelijk wilden houden. Over haar dochter Liza Minnelli die ‘al van in de baarmoeder toonde ze dat ze in de showbizz wilde: ze schopte zo hard!’ Over de dag dat ze applausverslaafd werd, toen ze als driejarige wel zeven keer na elkaar Jingle Bells zong op een kerstrevue . Over haar stille verlangens: ‘niet naar het applaus van duizenden, maar naar de liefde van één man’. En natuurlijk over haar megahit Somewhere Over the Rainbow, opgenomen toen ze zestien was . ‘Die song is een deel van mezelf geworden’, aldus Garland. ‘Het lied staat symbool voor al mijn dromen en verlangens. Als mensen het horen, krijgen ze tranen in hun ogen.’ Een mens zou voor minder, met zo’n leven.

THIJS DEMEULEMEESTER