Eerder deze zomer trad de 78-jarige Joni Mitchell voor het eerst op sinds ze in 2015 door een hersenaneurysma getroffen werd. De wereldwijde emotionele respons van pers en publiek na haar onaangekondigde verschijning op het podium van het Newport Folk Festival was voor de Joni-leek misschien verrassend, maar ze wordt verklaard door deze splinternieuwe Arte-documentaire (waarvan we u de originele Franse titel niet mogen onthouden: Le spleen et la colère, de melancholie en de woede). De film schetst de lange carrière van de zangeres die de Woodstock-generatie een eigen anthem schonk (Woodstock), Janet Jackson een song om te samplen (Big Yellow Taxi) en de wereld prachtplaten als Ladies of the Canyon (1970), The Hissing of Summer Lawns (1975) en het intieme meesterwerk Blue (1971). Het verhaal wordt verteld door mevrouw Mitchell zelf, in interviews met wisselende kapsels en een mooie ontboezeming in het begin: blijkt dat zelfs de akkoorden die ze speelde autobiografisch waren.
Woensdag 7/9, NPO 2, 22.40
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
