Johnny Marr***

Van de vroegere cosongschrijver en gitarist in het eeuwig te koesteren groepje The Smiths verwacht niemand dat hij geschiedenis blíjft schrijven. Al zou het wél weer aangenaam zijn, na een solotraject waarin Johnny Marr zijn geroemde, melodisch rinkelende snarenspel veelal heeft verloochend, en als zanger en tekstschrijver nooit boven het maaiveld uitkwam. Dat dit een ‘geïnspireerde’ dubbelelpee heet te zijn, zegt meer over de kwantiteit dan over de kwaliteit. Marr en zijn lenige band slagen er niet in zestien nummers lang te boeien. Daarvoor is deze soms best potige hybride van new-wavesynths en indiegitaren te gestroomlijnd en een tik belegen. Toch slaan er, met dank aan de variatie, meer vonkjes over dan gewoonlijk. Probeer het gevleugelde Lightning People of het donkere The Speed of Love.