Dankzij films als Barton Fink, Fargo en No Country for Old Men zagen de regisserende Coenbroers hun naam verbasterd tot ‘coenesk’. Geldt die bepaling ook voor Ethan en Joels westernremake? Even polsen.

‘True Grit’ is jullie eerste western. Hebben jullie het genre vooraf bestudeerd?

Ethan Coen: Eigenlijk niet. We hebben specifieke dingen bestudeerd zoals stunts met paarden, maar films zelf hebben we niet bekeken.

Joel Coen: Het probleem met de paardenstunts uit die oude westerns is dat negentig procent daarvan niet meer mag door de verstrengde regels inzake de behandeling van dieren.

Ethan: Je kunt er niet over klagen, omdat die stunts wel degelijk een vreemd soort dierenmishandeling zijn. Alleen is het er daardoor niet makkelijker op geworden.

Joel: Alleen al als je een paard wil laten vallen, zijn er elfendertig regels die je verplicht bent te volgen. Dan hadden we nog het geluk dat we met de beste ruiters werkten. Gelukkig kun je met de computer tegenwoordig veel nabootsen.

Hebben jullie een favoriete western?

Joel: Ik ben niet opgegroeid als fan van John Ford of John Wayne, maar er zijn wel enkele Fordwesterns waarvan ik houd. Rio Bravo bijvoorbeeld. Of The Man who Shot Liberty Valance.

Ethan: Om geheel andere redenen houden we ook van Sergio Leone. Once Upon A Time In The West is een geweldige film. Hetzelfde geldt voor die zotte westerns van Clint Eastwood uit de jaren 70.

Joel: Inderdaad. The Outlaw Josey Wales is fantastisch.

‘True Grit’ is gebaseerd op de roman van Charles Portis. Hebben jullie daar nog iets aan toegevoegd?

Ethan: Ja. Die kerel die opgehangen is aan die boom. En die vent in zijn berenpak.

Die scène waarin iemands vingers worden afgehakt zit evenmin in het boek, of wel?

Joel: Klopt. Maar goed: je moet nu eenmaal een paar ledematen afhakken.

Hailee Steinfeld, die Mattie speelt, is fantastisch.

Joel: Onze castingagente heeft het hele Zuiden afgespeurd en honderden rodeomeisjes en cowgirls geïnterviewd. Dat we uiteindelijk een meisje uit Los Angeles hebben gekozen, is best gek eigenlijk.

Gelooft producent Paramount in haar Oscarkansen, ook al is ze maar veertien?

Ethan: Weet je, ze hebben zo’n standaard promoding dat ze voor iedereen doen. Ook voor Hailee dus.

Joel: Ik kan me niet herinneren dat er zoveel lobbywerk aan te pas kwam toen wij films begonnen te maken. Toen moest de film ook nog niet per se voor Kerstmis worden uitgebracht en er was geen eindeloze parade van voorafgaande awardshows.

Ethan: De eerste keer dat ons zoiets overkwam, was in 1996 met Fargo, dat ook een hoop nominaties had. Dat was onverwacht en zonder uitgebreide promocampagne, wat toen nog de norm was.

Wat heeft de Oscarwinst voor ‘No Country for Old Men’ uit 2007 voor jullie carrière betekend?

Joel: Toen A Serious Man uitkwam, zei filmcriticus Todd McCarthy: ‘Dit is de film die je maakt nadat je een Oscar gewonnen hebt.’ Het boeiende is dat de deal voor A Serious Man al rond was voor we No Country maakten. Het had dus ook andersom gekund.

Ethan: We zijn geïnstitutionaliseerd geraakt, wat de dingen makkelijker maakt – als is dat op zich geen goede zaak.

Veel regisseurs verkrampen nadat ze een Oscar winnen. Denk maar aan Sydney Pollack, die vijf jaar nodig had om ‘Out of Africa’ op te volgen.

Ethan: Die verlammingsverschijnselen krijg je alleen als je inzit met de kwaliteit, wat wij duidelijk niet doen.

Joel: Misschien zouden we er beter wat meer mee inzitten. Alleen is het leven daarvoor te kort.

Zou je een 3D-film overwegen?

Joel: Er zijn bepaalde films die ons gewoon niet liggen. Zoals sciencefictionfilms: ik kijk er graag naar, maar ik zie ze ons niet maken. Voor ons hoort 3D in dezelfde categorie.

Ethan: Eigenlijk zouden we nog altijd het liefst zwart-witfilms maken. Wij gaan de tegenovergestelde richting uit.

© Newsweek

DOOR DAVID ANSEN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content