Jenny Hval ****

Het is niet omdat we ons tijdens de onderdompeling in Jenny Hvals nieuwe opus afvroegen hoe dat zangeresje van I’m Like a Bird ook alweer heet, dat Classic Objects ook maar een song bevat met half zoveel oorwurmgevaar. Wel geeft het aan hoe behaaglijk deze Noorse avant-gardiste, kunstenares, feministe en schrijfster zich sinds The Practice of Love (2019) is gaan voelen in transparante, strelende rave- en chilloutpop. Laat u evenwel niet gedachtenloos meedrijven door Hvals prachtige, als smeltwater zo heldere stem. Deze songs breken banale tafereeltjes (kruipende spinnen), persoonlijke herinneringen (een rit langs een kunstinstallatie in de Texaanse woestijn) of ogenschijnlijke vastigheden (Hvals eigen huwelijk of artiestenbestaan) open tot existentiële, zelfs mild hallucinerende overpeinzingen.