door Dominique Soenens

Jenne Decleir maakte de muziek voor én verzorgde de regie van het theaterstuk ‘My love is fantastic’. Te zien op 22, 23 en 24 februari in de Rode Zaal van het Fakkeltheater, Reyndersstraat 7, Antwerpen. Info en tickets: 03-232 14 69.

Wat voor een tv-kijker ben je?

Eerder een rare (grinnikt). Ik heb me als filmfreak net Filmnet aangeschaft. Ik zet graag de tv op als ik ’s avonds laat thuis kom, maar op de gewone kanalen is het aanbod op dat moment aan de povere kant. Filmnet is een zegen, al valt het aanbod af en toe wel tegen. Als ik kan, pik ik Friends en The Simpsons mee. Afgelopen zondag heb ik een klein stukje Eurosong gezien. Ik vroeg me af of het niveau intussen al wat gestegen was, maar de ontgoocheling was groot. Het karaokegehalte lag heel hoog. Alleen Sergio vond ik goed.

Na Eurosong was er ‘Stille Waters’. Wat vind je daarvan?

Ik vind het idee wel goed, maar het scenario zit fout. Het is te voorspelbaar. In de eerste aflevering kon je bijna al voorspellen wat er op het einde zal gebeuren. Het duurt allemaal te lang. En dan dat pellicule-effect: gebruik dan echte pellicule, vind ik. Kijk: de subsidies voor ons theaterstuk zijn afgewezen omdat het volgens de commissie niet belangrijk, niet relevant genoeg was. Wel, dat vind ik nu net van Stille Waters. Als ik nog even mag doorgaan: de subsidiepolitiek voor het theater in Vlaanderen vind ik onbegrijpelijk. In Nederland zou ik die subsidie zeker gekregen hebben. Een boude uitspraak, maar zo is het. In Nederland geven ze subsidies met liefde, durven ze nog risico’s nemen. Hier willen ze maar één ding: zekerheid. Op zo’n moment vervloek ik dit land. Als we zekerheid willen in dit vak, stoppen we er maar beter meteen mee.

Ooit al aan verhuizen gedacht?

Aan gedacht wel, ja. Een goeie vriendin van mij studeert in New York. Ze vroeg mij om mee te gaan, maar ik voel nog de noodzaak om hier dingen te doen. Ik heb geen zin om werkloos weg te kwijnen in het buitenland. Maar mocht ik een aanbod krijgen, ben ik direct weg.

‘My love is fantastic’ gaat over seks. Erger je je aan de manier waarop seks aan bod komt op tv?

Het is een feit dat seks veel minder omfloerst aan bod komt dan vroeger. Je ziet dat overal, niet alleen op tv. Kijk hoe suggestief Marnie van Hitchcock is, terwijl nu alles open en bloot getoond wordt. Ik heb er niets op tegen, maar er moet ook wat tegengewicht zijn. Onze fantasie wordt te weinig geprikkeld, we krijgen alles voorgeschoteld. TV speelt daar een belangrijke rol in. Ik smacht naar de tv van de jaren ’60 en ’70: terug naar de antihelden, de eenvoud, de bescheidenheid. Niet per se een commercieel product willen maken.

Kan je je vinden in de Ketnetsoap W817, waarin je zelf meespeelt?

Ik vind het een goede, gezellige serie. Het is niet meer dan wat het is, maar het mag gezien worden. Mijn collega’s acteren heel goed. Sommigen vergelijken het met Friends, maar dat gaat natuurlijk niet op, noch wat uitgangspunt, noch wat middelen betreft. Friends is voor ons een interessante inspiratiebron, meer niet. We hopen dat we het enthousiasme ervan kunnen overnemen, maar we spiegelen er ons zeker niet aan.