Koude rillingen krijgen we van Cold Specks’ debuut I Predict a Graceful Expulsion, een plaat vol sombere gedachtegangen om stilletjes in te verdwalen. ‘God heeft me verlaten.’
‘Kom, we nemen onze stoel mee naar buiten en bestellen nog een pintje.’ Doorgaans is Cold Specks alias Al Spx (24) zo schuchter dat niet één maar twee schuilnamen haar ware identiteit moeten verhullen. Maar de Canadese heeft er net een hele dag persbabbels op zitten en krijgt het benauwd in de interviewkamer. ‘Let’s have some fun’, zegt ze met blinkende oogjes. Dat betekent stoelen op het trottoir, het gerstenat laten aanrukken en ons een rad of twee voor de ogen draaien.
Waarom mogen we je echte naam niet weten?
AL SPX: Oorspronkelijk was het om te voorkomen dat mijn familie zou weten dat ik voor de muziek gekozen had. Ze zijn heel gelovig en conservatief, en zagen hun kleine meisje liever mooi haar studies afmaken en een serieuze nine to five-job aannemen. Ik wilde hun niet kwetsen dus hield ik mijn muzikale roeping zo lang mogelijk verborgen.
Maar intussen zijn ze op de hoogte?
SPX: Op een dag zagen ze me op tv en was er geen ontkennen meer aan. (lacht) Ze begrijpen nog steeds niet waar ik mee bezig ben en dat zal zo blijven. Ik zie mijn ouders graag maar ze leven in andere wereld, niks aan te doen.
Welke studies heb je precies opgeofferd voor de muziek?
SPX: Engelse literatuur en politieke wetenschappen. Ik verveelde me steendood, was erg teruggetrokken en voelde me miserabel aan de universiteit. De gitaar was mijn enige vriend, dus zat er niks anders op dan songs te schrijven. Niks wereldschokkends hoor, integendeel. Mijn liedjes waren zo doorsnee dat het pijn doet om eraan terug te denken. (lacht) Op een dag hield ik het voor bekeken en ben ik in een callcenter gaan werken.
‘Born all in the dark wormy earth, cold specks of fire, evil, lights shining in the darkness’, is een citaat uit Ulysses van James Joyce. Je hebt dus minstens een artiestennaam overgehouden aan je studieperiode.
SPX: Ik heb Ulysses nooit gelezen. Die naam heb ik eruit geplukt door het boek lukraak open te slaan en met mijn ogen dicht een passage aan te wijzen. Cold Specks klinkt nu eenmaal beter dan mijn eerste artiestennaam.
Dat was Basket of Figs, gepikt uit Antony and Cleopatra van Shakespeare.
SPX: Gepikt? Shakespeare moet een van de meest overschatte schrijvers uit de Engelse literatuur zijn. Hij heeft toch geen patent op de woorden ‘mand’ en ‘vijgen’, zeker? Voor zover ik weet was er in de bijbel ook al sprake van een mand met vijgen – in Jeremia 24: 1-10, als ik me niet vergis.
Hoorde ik jou net zeggen dat Shakespeare overschat is?
SPX: Komaan, die man viel constant in herhaling! En James Joyce was een vies, gefrustreerd ventje – he’s a piece of shit. Heb je ooit zijn persoonlijke brieven gelezen? Die staan vol schunnige sekstoestanden, echt pervers. (schatert het uit)
Jouw singles Holland en Blank Maps werden op de Amerikaanse radio gebannen wegens het veelvuldige gebruik van het woord ‘goddamn’. Kun je daar begrip voor opbrengen?
SPX: Geenszins, maar wat valt er te verwachten van een land waarin presidentskandidaten om de haverklap beweren dat ze op een persoonlijke missie van God zijn? Nergens wordt de heer zijn naam meer misbruikt als in Amerika. Ach, het is één grote hypocriete boel.
Ben je zelf gelovig?
SPX: God heeft me verlaten rond dezelfde tijd dat ik de universiteit vaarwel zei. Gewoon, op een dag was hij er niet meer. Ik geloof sterk in spiritualiteit, maar die beleef ik ook zonder herder of gids. Het onderwerp ligt nogal gevoelig, door de situatie met mijn familie, weet je? (valt stil) Daarom is het zo moeilijk om deze plaat live te spelen. Ik heb alle songs drie, vier jaar geleden geschreven in de kleerkast op mijn slaapkamertje, net toen ik door een moeilijke, donkere periode ging. Tegenwoordig ben ik veel meer in balans, ik geniet van het leven zoals andere mensen dat doen. Ik ben dus niet de morbide bitch die je kent uit mijn teksten! Een song als Lay Me Down krijg ik zelf met moeite nog gespeeld, ik heb er inmiddels een hekel aan gekregen.
Ken je singer-songwriter Josh T. Pearson? Hij vertelde me dat hij sommige van zijn songs niet live kán spelen, net omdat ze te gevoelig liggen.
SPX: Josh en ik hebben nog samen getoerd, ik ken hem dus vrij goed. Hij pakt het zeer slim aan: eerst vertelt hij een absurd, misplaatst grapje, en dan pakt hij uit met de meest trieste, gevoelige song over verloren liefde die je ooit hebt gehoord. Ik heb er veel uit geleerd.
Hoe dan?
SPX: Ik vertel nu absurde, misplaatste grapjes tussen mijn songs door. (schatert) Mijn oprechte excuses Josh, ik heb je act gestolen!
Producer en drummer Rob Ellis, die we vooral kennen van bij PJ Harvey, staat op de plaat vermeld als ‘spiritueel adviseur’. Dus toch een gids?
SPX: Ik heb deze hele plaat te danken aan Rob en mijn producer Jim Anderson. Zij hebben me vanuit Toronto naar Londen gehaald, waar ik ben opengebloeid als mens en zangeres. Rob is niet alleen een van de beste rockdrummers ter wereld, hij heeft me ook laten kennismaken met een wereld aan muziek die me tot dan toen onbekend was. De archieven van Alan Lomax, folk uit de Appalachen, en ga zo maar door. God heeft die muziek niet op mijn pad gelegd, Rob wel, dus ben ik hem eeuwig dankbaar.
COLD SPECKS
28/8 op Feeërieën, Brussel; 30/9 in de Botanique, Brussel; 7/10 op het Les Heures in D Festival, Luik.
DOOR JONAS BOEL
‘Wat valt er te verwachten van een land waarin presidentskandidaten beweren op een persoonlijke missie van God te zijn?'”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
