‘Uitstekend idee!’, ‘Eindelijk een gemotiveerde compilatie!’, ‘Prima tracklisting!’, ‘Wanneer komt de volgende uit?’: het is maar een kleine greep uit het aanbod lofbetuigingen dat ons de voorbije weken van allerlei kanten kwam toegewaaid voor de compilatie Focus Scoort 1: John Barry. Wij hebben ze allemaal zonder verpinken in ontvangst genomen. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat onze inbreng in de samenstelling van het album beperkt was tot het brengen van koffie naar het bureau van onze hoofdredacteur, maar daarvoor is ons ego net iets te groot.

Nadat hij zich door het volledige oeuvre van John Barry had geworsteld – meer dan honderd soundtracks, asjeblieft! -, wierp Patrick Duynslaegher zich de voorbije weken op het werk van John Williams. Twee stapels cd’s ter hoogte van de Twin Towers versperden al die tijd de doorgang naar zijn benepen kantoor, dat voor de gelegenheid behangen was met omgekeerde eierdozen. Dagen na elkaar liet hij het ene na het andere filmthema uit de catalogus van John Williams door de boxen knallen, de volumeknop op maximum. Pas toen de laatste noot was uitgestorven, selecteerde hij veertien essentiële tracks voor de nieuwe verzamelaar, Focus Scoort 2: John Williams. Geen half werk, zegt u? Dat zou John Williams ook niet verdienen. De man is de meest gelauwerde componist van deze tijd: 25 oscarnominaties heeft hij achter zijn naam staan, vijf beeldjes staan effectief bij hem thuis te blinken. Met groot orkestraal geweld ridiculiseerde hij in de jaren zeventig de nieuwe trend om op soundtracks alleen maar wat herkenbare popballades en rocksongs bijeen te gooien. Herinnert u zich Jaws, het meesterwerk van Steven Spielberg waarin een witte haai zijn deel van de zomerpret opeist? Dan hoort u er wellicht spontaan de magistrale muziek van Williams bij. Dun, dun, dun-dun, dun-dun, dun-dun… : belachelijk op papier, angstaanjagend op de soundtrack. ‘Het succes van die film is minstens voor de helft te danken aan de muziek’, zou Spielberg ootmoedig toegeven. Sinds hun eerste samenwerking in 1974 voor The Sugarland Express heeft Williams trouwens voor alle films van Spielberg de muziek geschreven – op The Color Purple na. Naast het hoofdthema van Jaws is ook de muziek bij Close Encounters Of The Third Kind, E.T. , Indiana Jones And The Temple Of Doom, Saving Private Ryan en Minority Report in de compilatie opgenomen: op zich al voldoende reden om onderstaande kortingbon uit te knippen en in ijltempo naar de dichtstbijzijnde Fnac te scheuren. Maar er zijn nog meer overtuigende argumenten. Williams zette ook de toekomst op muziek voor de Star Wars-saga van George Lucas – niet met elektronische bips en blieps, maar met heroïsche trompetten en rollende pauken! Hij zette zijn tanden in Dracula en vatte voor The Fury van Brian De Palma een nachtmerrie op een notenbalk. En alsof dat nog niet genoeg was: op zijn composities klieft Superman door de lucht! U vindt het allemaal terug op één schijfje, voorzien van tekst en uitleg door Patrick Duynslaegher, voor een bespottelijke prijs. U moest al weg zijn!