Isaiah Rashad

Bij zijn label Top Dawg Entertainment lijkt hij gedoemd om voor eeuwig en altijd in de schaduw van Kendrick Lamar te staan, maar op dit derde album in zeven jaar tijd toont de schuchtere zuiderling Isaiah Rashad dat hij zijn stek aan het hof van King Kenny meer dan verdient. Zijn gezapige, raspige flow herinnert bij momenten aan Anderson Paak, de in zonnebloemolie en hoestdrank gemarineerde trapbeats en r&b soms aan vintage Outkast (het zwoele Headshots (4r Da Locals) lijkt geteleporteerd uit 1998), en de flexibele, acrobatische manier waarop Rashad alles aan elkaar rijmt, is geheel en al de zijne. De wisselbeker ‘rapplaat van het jaar’ blijft voorlopig in het dressoir van Tyler, The Creator staan, maar aan The House Is Burning hebt u hoegenaamd geen geanimeerde barbecue verloren.