Imarhan

Ergens gelezen: in en om de Sahara trappelt een jonge lichting groepjes om haar eigen goesting te doen met de succesvol geëxporteerde desert blues van de Toearegs. Zelf gehoord: de verslavende wijze waarop het Zuid-Algerijnse sextet Imarhan traditie van toekomst verzekert. Deze jongelui uit de oasestad Tamanrasset verzoenen de poëzie van Afrikaanse valavonden – waarbij akoestische gitaren kwijnen van het onbestemde verlangen dat de Toearegs als ‘assouf’ kennen – met splijtende elektrische solo’s en de gitaarcadans van Tinariwen. Een voor de hand liggend vergelijkingspunt is dat, ook al omdat Imarhan-zanger Iyad Moussa Ben Abderahmane daar een neef heeft zitten. Maar Imarhan doet meer: op plaat twee trekt het ook romantische rai, funky psychedelica en opzwepende rock naar zich toe. Let op: u zult even niets anders meer willen.