Blood on the soundtrack – Ruim twintig van de dertig muzikanten die op de soundtrack van ‘I’m Not There’ een song van Nonkel Bawb coveren, komen daar ongestraft mee weg: een verpletterende score.
Original Soundtrack SonyBMG – rock
Als het de goden belieft – lees: als de bioscoopuitbaters het aandurven – kunt u volgende maand in een cinemazaal near you naar I’m Not There gaan kijken, de langverwachte biopic over Bob Dylan, waarin liefst vijf acteurs en één actrice gestalte geven aan Zijne Nasaliteit. Regisseur Todd Haynes gaat daarin te werk zoals de freewheelin’ Bob Dylan in zijn autobiografie Chronicles en zapt op non-lineaire en hoogst associatieve wijze van de ene periode in ’s mans carrière naar de andere, slechts af en toe stilstaand bij een belangrijk kantelmoment of veelzeggend terzijde. Wie niet minstens enkele vuistdikke naslagwerken over Nonkel Bawb achter de kiezen heeft, zal er met andere woorden een tikje tureluurs van worden.
Doch niet getreurd: voor niet-Dylanologen die nog steeds om een muzikale inleiding verlegen zitten, ligt heden de bijbehorende soundtrack in de winkels. Daarop figureren meer dan dertig fans, adepten en aanbidders die zich met de moed der wanhoop aan een song van de Meester wagen. Geen risicoloze onderneming, want een van de ijzeren wetten der rock-‘n-roll luidt nog steeds: no-one sings Dylan like Dylan. Vraag maar aan Bryan Ferry, die eerder dit jaar nog serieus op zijn muil ging met het tributealbum Dylanesque.
Op de soundtrack van I’m Not There lopen er nóg een paar tegen de lamp. Cat Power bijvoorbeeld, die met haar reprise van Je t’aime… moi non plus nochtans bewezen heeft over een feilloze neus voor covers te beschikken, trapt tijdens Stuck Inside Of Mobile amechtig op haar adem in een poging de eigenwijze frasering van Dylan naar haar mond te zetten. De te onzent zowat heilig verklaarde en dus onaantastbaar gewaande Jeff Tweedy van Wilco weet met Simple Twist Of Faith óók al niets bijzonders aan te vangen. En voor The Hold Steady, dat iets onverkwikkelijks doet met Can You Please Crawl Out The Window, is alleen een wrede en langzame marteldood een adequate straf.
Maar de meeste muzikanten komen goed tot uitstekend weg met hun covers en dat hebben ze deels te danken aan de woestijnrockers van Calexico en het gelegenheidscombo The Million Dollar Bashers, die dienst doen als begeleidingsband. Zo moet Eddie Vedders cover van All Along The Watchtower nauwelijks onderdoen voor die van Jimi Hendrix, weet Jim James van My Morning Jacket zich het wonderschone Goin’ To Acapulco helemaal eigen te maken en mag Stephen ‘Pavement’ Malkmus tot tweemaal toe verbazen: één keer met Maggie’s Farm en één keer met Ballad Of A Thin Man, dat overduidelijk is geïnspireerd op de drammerige liveversie die we kennen van The Royal Albert Hall Concert uit ’66.
Wat Charlotte Gainsbourg aanvangt met Just Like A Woman vinden we al helemáál zinnenprikkelend, en heus niet alleen omdat we het sowieso warm krijgen van vrouwen die over vrouwen zingen. Maar de hoofdschotel wordt door Antony & The Johnsons afgevogeld, wier cover van Knockin’ On Heaven’s Door zowat een miljoen keer beter is dan die van Guns ‘N’ Roses en een ziljoen keer beter dan Fuckin’ On The Kitchen Floor, de meezinger waarmee onze nonkel Aimé elk jaar opnieuw het comateuze kerstfeestje poogt te reanimeren. In plaats van die bak Duvel zullen we hem deze kerst eens een superbe soundtrack cadeau doen.
Downloadtip * Goin’ To Acapulco (Jim James & Calexico)
* Highway 61 Revisited (Karen O & The Million Dollar Bashers)
* Knockin’ On Heaven’s Door (Antony & The Johnsons)
Vincent Byloo
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier