‘IK VIND HET BETER ALS NIEMAND WEET WIE IK BEN’

Hij heeft pas een nieuwe plaat uit, maar iedereen heeft het over zijn ruzies met Madonna, Grimes en alle feministen. Hij wordt een trol en een vrouwenhater genoemd, maar wanneer Ariel Pink het woord neemt, is het, net zoals in zijn muziek, moeilijk te onderscheiden waar de ironie begint en waar de ernst eindigt.

Pink (echte naam: Rosenberg) is zijn eigen spindoctor, een agent provocateur en manipulator die vrij associërend over de grenzen van fatsoen, humor en grootspraak huppelt. Dreig je hem te betrappen op een oprechte uitspraak, dan gooit hij er snel een absurde oneliner tegenaan. Zijn outfit vandaag: een babyroze kabeltrui onder een ribfluwelen zwart hemd, donkerroze nagellak, een broek met verticale gele en zwarte strepen en schoenen ergens tussen combat shoes en zwarte klompen in.

Pom Pom telt 17 songs, duurt 70 minuten en springt van de hak op de tak. Te veel inspiratie of geen zin om te schrappen?

ARIEL PINK: We hebben zo veel mogelijk songs op de cd gepropt, omdat ik niet wil dat mensen zich bekocht voelen. Wanneer is de laatste keer dat je een plaat hebt gehoord die langer duurde dan 50 minuten? Een plaat moet een geschenk zijn, dus geef je beter wat te veel dan te weinig. De liedjes die je niet leuk vindt, kun je altijd overslaan, want er staat voor elk wat wils op de plaat. Net zoveel als een mens verdragen kan. Dat is het thema. (grinnikt)

Mijn eerste gevoel: hier zit een goede, geschifte Broadwaymusical in.

PINK: Echt? Dat is grappig, want in het laatste nummer, Dayzed Inn Daydreams, zing ik over een Broadway Kurt Cobain. Wist je dat ze het verhaal van Nirvana op Broadway gaan brengen? Courtney Love heeft dat onlangs bevestigd. Ik vermoed dat ze het idee bij mij gehaald heeft, dus ze kan me maar beter bellen. Ik heb altijd op Broadway willen staan en wie zou Kurt Cobain beter kunnen vertolken dan ik?

Je hebt een paar songs geschreven met Kim Fowley, de notoire producer, songschrijver en impresario uit LA die zowel met Frank Zappa en Warren Zevon als met Kiss en Alice Cooper werkte, en de man die eind jaren zeventig het meidencombo The Runaways bedacht. Ik wist niet dat hij nog leefde.

PINK: Hij is nu 75, heeft kanker en zat aan de morfine toen we die songs schreven, maar dat maakt niet eens uit. Fowley leeft in een andere tijd, hij is een product van de late jaren vijftig, vroege jaren zestig, de tijd waarin popsingles klonken als veredelde radiojingles. Al de kinderlijke, Oliver Twist-achtige liedjes op de plaat maken deel uit van zijn realiteit. In zijn hoofd is de wereld niet geëvolueerd sinds hij in de showbusiness stapte. Ergens tussen 1954 en 1965 dus, een geweldige periode. Een tijd van enorme technische vooruitgang in de muziek, met nieuwe gimmicks als reverb en zo, gebruikt door producers als Joe Meek. De liedjes die toen gemaakt werden, klonken al verouderd voor ze in de winkel lagen. Heel vreemd.

Welk tijdperk is het in jouw hoofd?

PINK: Ik laat mijn muziek graag klinken alsof de jaren tachtig plaatsvonden in de jaren zestig. The Cure geproduced door Joe Meek, dat is mijn wereld. Punkrock opgenomen in een schuilkelder tijdens de jaren veertig. Dat is eigenlijk wat lofi betekent. (grinnikt)

Op het debuutalbum van Azealia Banks staat een song van en met jou, Nude Beach a Go-Go. Die staat ook op Pom Pom, maar in een andere versie, zonder Azealia. Vreemd.

PINK: Ja, dat is een misverstandje. Ze hield van de song en wilde hem op haar album, maar door releaseperikelen komt haar plaat nu ongeveer tegelijk uit met de mijne. Dat was nooit de bedoeling. Ik hou van Azealia. Ze is nog beter in het saboteren van haar carrière dan ik.

Ik moest aan seriemoordenaar en sekteleider Charles Manson denken toen ik Nude Beach a Go-Go voor het eerst hoorde. Misschien door zijn connectie met The Beach Boys…

PINK:(onderbreekt) Heb je gelezen dat Manson gaat trouwen in de gevangenis? Bizar. En wist je dat Charles Manson en George W. Bush eigenlijk een en dezelfde persoon zijn? Je moet eens in hun ogen kijken, daar schuilt dezelfde deugnieterij in. Ik ben er zeker van dat Bush de geschiedenis ingaat als een van de beste Amerikaanse presidenten ooit, de laatste die het lef had op te komen voor de gewone Amerikaan. (er volgt een lange monoloog over Amerika, de corporate revolution, China, Jezus en hoe iedereen boter op het hoofd heeft en toch de gebeten hond is)

Daar heb je wel ervaring mee, met de gebeten hond te zijn.

PINK: Het is flatterend hoeveel mensen me momenteel haten. Ik meen het: als ze dan toch iemand moeten haten, laat het mij zijn. Ik ben maar een nobody. Ik moet er niet eens mijn best voor doen. Gewoon mijn mond opendoen en de media doet de rest.

Is al die provocatie en de haat die erop volgt geen scherm om je achter te verstoppen?

PINK: Ik vind het fijn zo. Dan stellen ze tenminste geen belangrijke vragen. Er is niemand die zich écht iets van me aantrekt, en ik hoop dat het zo blijft. Ik heb een leven, weet je wel? Het is makkelijker als niemand me daar vragen over stelt. Het is bescherming, geen scherm. Ik bescherm mijn leven, mijn familie, mijn geheimen. Er is niemand die me vragen stelt over mijn zus die mentaal gehandicapt is en een ongeluk heeft gehad. In plaats daarvan vertel ik over een feministe die me met pepperspray aanviel, en word ik een vrouwenhater genoemd. Goed zo. Ik vind het beter als niemand weet wie ik ben, zo kan ik tenminste een normaal leven leiden.

POM POM

Is uit via 4AD. Ariel Pink concerteert op 14/3 in de Vooruit, Gent en op 15/3 in de Beursschouwburg, Brussel. Info: www.vooruit.be en www.beursschouwburg.be.

DOOR JONAS BOEL

‘WIE ZOU KURT COBAIN BETER OP BROADWAY KUNNEN VERTOLKEN DAN IK?’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content