Terwijl wij Belgen allang vergeten zijn wat democratie precies betekent, besteedt Kaiser Chiefs de songkeuze van zijn nieuwe plaat volledig democratisch uit aan u – ja, ook aan ú daar, met die half vermolmde festivalbandjes van vorig jaar nog aan uw pols. Zanger Ricky Wilson over de identiteitscrisis die aan dat gewaagde project voorafging. ‘Twee jaar geleden was ik deze groep spuugzat.’

De overlevering wil dat Ricky Wilson zes jaar geleden bereid was ‘een zwerver af te trekken’ opdat Kaiser Chiefs het toch maar zou maken. Jammer voor de clochards onder de bruggen van Leeds, maar intussen heeft de Noord-Engelse groep niet minder dan vijf miljoen platen verkocht, maakten ze van Ruby de populairste meisjesnaam van Groot-Brittannië, werd I Predict A Riot opgenomen in het Dictionary of Modern Phrases en heeft de meezinger Oh My God het zowaar tot voetbalhymne bij uitwedstrijden, euhm, geschopt – ‘Oh my God, I can’t believe it / We’ve never been this good away from home.’

Heden ontsnappen aan die hoorn des overvloeds zomaar even twintig nieuwe songs. Twintig songs waaruit de fans voor 7,50 pond – zo’n 9 euro – online hun tien favorieten kunnen selecteren en er hun hoogstpersoonlijke en dus unieke cd van maken. De titel ligt vast, The Future Is Medieval, de tracklist en het artwork zijn in handen van elke individuele fan. Wie zijn versie aan een andere fan weet door te verkopen, krijgt 1 pond van zijn geld terug en is na acht exemplaren uit de kosten. De groep zelf brengt komende vrijdag zijn versie op de markt, met overigens één extra, onuitgegeven nummer. Bedenker van dat ingenieuze businessplan is zanger Ricky Wilson. Geld was naar eigen zeggen geen drijfveer, wel de noodzaak om uit de verstikkende sleur te breken die Kaiser Chiefs twee jaar geleden voor hem geworden was.

Ricky Wilson: Op het einde van onze vorige tournee, in augustus 2009, was ik het ineens spuugzat. Ik zag de groep nog wel graag en ik besefte ergens wel dat ik blij moest zijn met het succes, maar het dééd me niets meer. Ik had er geen lol meer in, niemand van ons eigenlijk. Als je ’s ochtends tegen je zin opstaat en ertegen opziet om de entertainer uit te hangen, dan heb je een probleem. Als je een entertainer bent toch.

Ik moet plots denken aan het nummer ‘Out of Focus’ en de zin ‘It’s not entertaining being entertaining’.

Wilson: Voilà, die song vat het gevoel goed samen. Langzaam maar zeker de focus kwijtraken, fysiek en mentaal leeglopen en uiteindelijk je interesse in de band verliezen. Ik voelde me afgestompt. (Kwaad op zichzelf) Stel je voor: je zit in een rock-‘n-rollband, je hebt je hele leven gewerkt om die groep van de grond te krijgen en het gaat je na al dat zwoegen uitstekend voor de wind, maar dan dreig je het allemaal te vergooien omdat het je niet meer interesseert. (Weer tegen ons) Kijk, ik begrijp heel goed dat het voor een buitenstaander pervers klinkt, maar op dat moment wilde ik nog het liefst van Kaiser Chiefs weglopen. Het was een last geworden in plaats van een lust. Neem nu die paar interviews die ik vandaag doe. Twee jaar geleden had ik er alles aan gedaan om ze niet te hoeven doen. Desnoods was ik gillend door de kantoren van de platenfirma gelopen, iedereen wijsmakend dat ik een extreem besmettelijke ziekte had opgelopen en er niemand in mijn buurt mocht komen. (Lacht) Enfin, ik lach er nu wel mee, maar zo ver was het dus gekomen. Als ik er nu op terugkijk, kan ik het haast niet vatten. Want laat daar geen twijfel over bestaan: in een rockgroep zitten is echt de leukste job van de wereld.

Goed, je zette Kaiser Chiefs even ‘ on hold’. Wanneer heb je dan de knop weer omgedraaid?

Wilson: Na een vakantie met vrienden, toen ik dus dat idee kreeg om niet gewoon een plaat uit te brengen, maar een uitgebreide tracklist waaruit de fans zelf hun plaat konden samenstellen. Ik wist dat Nick (Hodgson), onze drummer en mijn beste vriend, maar ook degene die het merendeel van onze nummers schrijft, nog lang niet aan nieuwe muziek toe was; hij was het na onze tournee in 2009 zo mogelijk nog meer zat dan ik en bovendien was zijn vader ernstig ziek. Maar toch heb ik hem het concept voorgelegd in onze studio in Shoreditch (in Oost-Londen; nvdr.). Amper een halfuur later liepen we al over Brick Lane om kleren te kiezen voor de uiteindelijke cd-voorstelling. (Lacht) Ik bedoel: dat mijn idee dát kon teweegbrengen – complete desinteresse omzetten in hernieuwd enthousiasme – was voor mij het teken dat we op het juiste spoor zaten. Zelfs toen we bij de uitvoering van het idee allerlei hindernissen moesten nemen en we vanzelfsprekend aan ons idee gingen twijfelen, wisten we in ons achterhoofd dat dit concept onze groep kon redden. Ik word nog altijd een beetje emotioneel als ik aan dat beslissende moment met Nick terugdenk. Van alles wat we met deze groep al hebben gerealiseerd, ben ik het meest trots op dit project. En dat meen ik.

Ben je nu ook beter gewapend tegen een toekomstige groepscrisis? Zul je de signalen van een nakende inzinking sneller herkennen?

Wilson: Dat denk ik wel. Ik zie het alleszins bij andere groepen als ze op hun tandvlees zitten of op het podium staan te faken. Ik noem geen namen, maar ik zie op tv geregeld bands bij wie de apathie op het gezicht staat af te lezen. Ik zie ze bij wijze van spreken denken aan de vette cheque die ze na het optreden mogen ophalen. Ik kan het weten, want ik heb me tijdens sommige optredens ook met die gedachte gesust.

De toon van heel wat nieuwe nummers is ook somberder dan we totnogtoe van Kaiser Chiefs gewoon waren.

Wilson: Mja, misschien wel. Een aantal nummers van Nick stamt nog uit de periode dat hij net als ik uitgekeken was op de Chiefs. En een aantal andere nummers is wellicht beïnvloed door zijn zieke vader, waardoor hij heel erg over de zin van het leven is gaan nadenken. Maar weet je, aan de buitenkant is Kaiser Chiefs altijd een vrolijke groep geweest. En ik vind het ook belangrijk dat we dat uitstralen, want we zijn alles bij elkaar ook een bende cheerful chums. Maar onder de oppervlakte van onze songs is er altijd wel wat somberte geweest. Onze beste nummers hebben eigenlijk een donkere ondertoon, maar klinken toch monter en opgewekt. Neem nu Ruby. In dat nummer zing ik eigenlijk dat de leukste fase van een verliefdheid de periode is tussen het moment dat je iemand ontmoet en het moment dat je die iemand ook echt leert kennen, want van dan af gaat het alleen maar bergaf. In se een heel trieste gedachte – even a bit depressing, really – maar toch loopt iedereen vrolijk met Ruby mee te brullen.

We zijn geen zwartkijkers en we willen al zeker niet dat onze muziek een vehikel voor naargeestige gedachten is, dus steken we veel leutigheid in onze muziek. Vergelijk het met The Smiths. Die worden ook weleens een bende treurwilgen genoemd, maar Morrisseys teksten waren en zijn nog steeds hilarisch. Ik bedoel, Some Girls Are Bigger Than Others: hallo?

En toch zit er in sommige nieuwe nummers een zekere zwaarmoedigheid die ik nog niet eerder bij Kaiser Chiefs had gehoord. In ‘Starts With Nothing’ wordt het leven voorgesteld als een doelloze treinrit, ‘a time around the circle line’.

Wilson: Oké, dat klinkt niet opgewekt, maar de boodschap is evengoed dat je van de korte tijd die ons hier gegund is maar beter het beste kunt maken. It starts with nothing and it ends in nothing, maar in de periode daartussenin kun je een hoop lol trappen. Eigenlijk is dat nummer een reminder aan onszelf dat we de dag moeten plukken, en dat we vooral niet te veel over pietluttigheden hoeven te klagen. Ik bedoel maar: soms kijk ik er enorm tegenop als ik lang moet vliegen. Maar dan kom ik een vriend of een kennis tegen, die zegt: ‘Wat? Mag jij straks met het vliegtuig dáárheen? Wat een gelukzak ben jij toch!’ En hij heeft gelijk natuurlijk. Ik reis in eerste klasse, heb de beste films binnen handbereik en mag zoveel champagne drinken als ik wil. Ik heb het recht niet om te klagen.

Een van de nieuwe nummers heet ‘Dead Or In Serious Trouble’. Goede titel, al heb ik geen idee waarover hij gaat.

Wilson: De aanleiding voor die song was een oude foto van een begaaide kerel in de metro van New York. Nick zat met zijn vriendin naar die foto te kijken en vroeg zich af wat er van die kerel zou zijn geworden. Waarop zijn vriendin dus zei: ‘I guess he’s either dead or in serious trouble.’ Vandaar dus.

En gaat ‘Kinda Girl You Are’ over Cathy Dennis, de zangeres van ‘Am I The Kinda Girl?’ en heden broodschrijfster voor de Britneys en Kylies dezer wereld?

Wilson: Ja, nog niet veel mensen hebben dat geraden. Ik heb altijd enorm naar haar opgekeken en ik wilde haar altijd ontmoeten. Wel, ik héb haar ontmoet en ik vond dat ik haar een song verschuldigd was.

Ik wist niet dat ze ooit naakt heeft geposeerd.

Wilson:(Grinnikend) Heeft ze bij mijn weten ook nooit gedaan. Die zin over de ‘artfully positioned piece of mistletoe’ op de foto in ’the centrefold’ is gewoon dichterlijke vrijheid: mijn fantasie die het even van me overnam. Tja, wat kan ik zeggen? Ik was een tiener tijdens haar hoogdagen, okay?

Er breekt weer een festivalzomer aan en dat betekent ook voor jullie vele uren zoekmaken in toerbussen en kleedkamers. Wat doe je zoal om de tijd te doden?

Wilson: Ik ga lopen.

Zeg je nu dat je niet alleen óp het podium als een bezetene rondloopt?

Wilson:Afraid so. Al dat rondhossen op het podium is eigenlijk mijn cooling down. (Lacht) Oh, en wat ik ook leuk vind als ik me op tournee verveel: me eindeloos vergapen aan de wondere wereld van buitenlandse televisie.

Waar hebben ze de mafste televisiezenders?

Wilson: Japan, zonder concurrentie. Un-fucking-believable! Japanse spelprogramma’s zijn van het meest hilarische wat je in je leven kunt zien. Geen flauw idee hoe ze in elkaar zitten, het zou me verbazen als de Japanners het zelf weten. (Lacht)

Vóór het wat werd met Kaiser Chiefs gaf je les aan de kunstschool van Leeds. Enig idee wat er van je geworden was als Kaiser Chiefs nooit was doorgebroken?

Wilson: Dead or in serious trouble. (Hilariteit)

Slotvraagje dan: wat mogen ze later op jouw zerk schrijven?

Wilson: Liefst iets grappigs. (Denkt na) Doe maar in heel kleine lettertjes: ‘If you can read this, you’re standing on me.’

THE FUTURE IS MEDIEVAL

Uit op 24/6 bijB-Unique.

KAISER CHIEFS

ROCK WERCHTER n 3 juli

DOOR VINCENT BYLOO

RICKY WILSON ‘Laat er geen twijfel over bestaan, in een rockgroep zitten is de leukste job ter wereld.’