Ze werkte met Joe Wright, Peter Jackson en Peter Weir, werd genomineerd voor een Bafta, een Golden Globe en een Oscar én is nog altijd maar zestien. Maak plaats voor Saoirse Ronan, straks te zien als minderjarige moordmachine in het actiesprookje Hanna. ‘Ik ben gegroeid als actrice. Wel veertig centimeter.’

eg maar ‘Ser-scha’. Dat betekent ‘vrijheid’ in het Iers’, zegt Saoirse Ronan ons spontaan wanneer we haar in Londen ontmoeten. Toch zijn we niet naar de Engelse hoofdstad gespoord om het over haar aparte voornaam te hebben. De reden voor ons bezoek is het actiesprookje Hanna waarin de nog altijd maar zestienjarige Ierse actrice uit Atonement, The Lovely Bones en The Way Back het titelpersonage speelt.

‘Ik heb maanden getraind en de meeste stunts doe ik zelf’, vertelt ze trots over deze als fabel verpakte achtervolgingsthriller met een hippe soundtrack van The Chemical Brothers. ‘Ik heb karate en andere gevechtssporten geleerd. Ik zat dagelijks twee uur in de gym en ik moest leren schieten met geweren en bogen.’ De mysterieuze Hanna is door haar vader (Eric Bana) van kindsbeen af tot een moordmachine gedrild en moet al haar survivalinstincten aanspreken als ze een wraakzuchtige CIA-agente (Cate Blanchett) achter zich aan krijgt.

‘Ik weet dat de plot tamelijk geschift klinkt’, beseft Ronan. ‘Toen ik het script las, kon ik me er aanvankelijk niet veel bij voorstellen. Wordt het een spionagethriller à la Jason Bourne, maar dan met een zestienjarig meisje in de hoofdrol? Of wordt het een klassiek sprookje waarin er geschoten en geknokt wordt?’

En wat was het antwoord van regisseur Joe Wright?

Saoirse Ronan: ‘Het wordt beide’, beloofde hij mij. En hij heeft woord gehouden. Ik heb in elk geval nog nooit zo’n aparte film gezien. Er zitten actie en spanning in, maar ook menselijk drama en heel veel pure sprookjesachtige fantasie.

Was het schrikken om jezelf als witbleke actieheldin te zien?

Ronan: Reken maar. Ze hebben niet alleen mijn haar, maar ook mijn wenkbrauwen en wimpers gebleekt. Ik moest een witte wolvin voorstellen, een kind dat is opgegroeid in de bossen, nooit de beschaafde wereld heeft gezien en op haar dierlijke instincten teert.

Zou je kunnen overleven met wat je als Hanna hebt geleerd?

Ronan: Ik vrees ervoor. Wat ik tijdens de opnames in Finland wel heb geleerd, is een speer en een boog maken. Ik kan ook een vuurtje stoken met gras en houten stokken die je over elkaar wrijft. Ik betwijfel of die dingen me ooit van pas zullen komen, tenzij ik een junglefilm draai en ik de set niet meteen terugvind. (Lacht)

Was het deze keer anders werken met Joe Wright, die je vier jaar geleden al in ‘Atonement ‘had gecast?

Ronan: Toch wel. We kenden elkaar al en dat scheelt. Voor Atonement heb ik vijf weken met Joe gewerkt, voor Hanna was dat bijna vier maanden. Je kunt dus wel stellen dat we elkaar intussen goed kennen. Ik ben ook vier jaar ouder. Ik ben gegroeid als actrice. Zeker veertig centimeter. (Lacht)

Ga je meer op zoek naar volwassen rollen, nu je niet langer dat kleine meisje bent?

Ronan: De meeste scripts die ik krijg, zijn gek genoeg bedoeld voor meisjes die ouder zijn dan ik. Wellicht komt dat omdat ik bekend ben geworden met personages die ofwel heel rijp zijn voor hun leeftijd ofwel heel raar. (Lacht) Denk maar aan Briony in Atonement of aan Susie in The Lovely Bones.

Je bent opgegroeid in de filmwereld zoals Hanna in de wilde natuur is groot geworden. Is het lastig om onder die omstandigheden een normaal leven te leiden?

Ronan: Het feit dat mijn vader acteur is, is een enorm voordeel. Hij kent de valkuilen en houdt me met beide voeten op de grond. Mijn ouders gaan ook overal met me mee. Bovendien ben ik niet zo bekend dat ik niet meer alleen over straat kan. Ik word eigenlijk maar weinig herkend. Een paar maanden geleden heb ik een film gedraaid in de Bronx in New York en tijdens de opnames heb ik daar een flat gehuurd. Ik heb er heel wat nieuwe vrienden gemaakt. Mensen uit de wijk, bedoel ik. Als je als filmmaker of actrice het echte leven wilt afbeelden, moet je het echte leven ook kennen. Ik denk niet dat jezelf opsluiten in een villa in Beverly Hills je geloofwaardigheid veel vooruithelpt.

Die kunnen Johnny Depp en Brad Pitt in hun zak steken. Hoe ben je er eigenlijk in geslaagd om op zo’n jonge leeftijd al zo’n straf cv bijeen

te acteren?

Ronan: Deels geluk en deels talent, denk ik. Ik heb veel aan Joe Wright en mijn rol in Atonement te danken. Dat heeft Peter Jackson ertoe gebracht om mij in The Lovely Bones te casten, waarna Peter Weir me vroeg voor The Way Back. Ik kan zelf amper geloven dat al die topregisseurs me willen. Sommige mensen hebben me al ‘de jonge Cate Blanchett’ genoemd, omdat we allebei een gelijkaardige en aparte look hebben. Wat moet ik daarop zeggen? Cate is een voorbeeld voor mij en draait al twintig jaar mee op topniveau. Ik kom nog maar net piepen. Misschien houdt het volgend jaar wel voor me op.

Ben je nog wel eens geïntimideerd als je een topactrice als Cate Blanchett ontmoet?

Ronan: Neen, ik ben nooit starstruck geweest. Dat komt omdat ik in het filmwereldje opgegroeid ben. Als kind heb ik mijn pa indertijd met Cate zien acteren, voor de film Veronica Guerin. Ik zou wel nerveus zijn als ik mijn favoriete zanger zou ontmoeten. Lady Gaga bijvoorbeeld. Tijdens de opnames van The Way Back in Marokko heb ik haar plaat The Fame kapot-gedraaid. Ik heb haar ook al twee keer live gezien en heb Joe Wright verplicht haar platen te kopen. Ik weet het: soms ben ik toch gewoon een puber. (Lacht)

HANNA

Vanaf 6/7 in de bioscoop.

DOOR DAVE MESTDACH