Op de hoes van haar debuut bood ze ons haar kruis aan, op opvolger ‘Fatherfucker’ droeg ze een lange zwarte baard, en voor haar jongste plaat trok ze een glitterbOErka aan. Peaches is het provoceren nog niet verleerd, zoveel is duidelijk.

Ook de titel van Peaches’ derdeling voldoet weer ruimschoots aan de verwachtingen: Impeach My Bush. Controverse gegarandeerd, zowel bij de fatsoensrakkers als in politiek correcte kringen dit keer. Trek u van het algemene neenschudden echter niets aan: de platen van Canada’s minst door remmingen geplaagde rockfenomeen zijn, meer nog dan tekstuele en seksuele provocaties, ook altijd muzikale uppercuts. De fans – die zich met Madonna, Iggy Pop en Debbie Harry in goed gezelschap bevinden – mogen zich opnieuw verheugen in een spervuur van minimale electrobeats, scheurende hardrockgitaren en verbale krachtpatserij van het soort waar niet alleen kardinaal Danneels rode oortjes van krijgt.

Voel je je als Canadese betrokken bij de politieke situatie in de VS?

Peaches: Niet alleen als Canadese, ook als aardbewoner. Iedereen zou zich betrokken moeten voelen! Bush is een volbloed idioot en hoe sneller hij van het toneel verdwijnt, hoe beter. Als ik mijn steentje daartoe kan bijdragen: met plezier. Ik heb gespeeld op een anti-oorlogsbenefiet die georganiseerd werd door Cindy Sheehan, de vredesactiviste die haar zoon verloor in Irak. Michael Stipe was er ook, samen met Chuck D. van Public Enemy en Susan Sarandon. Speciaal voor die gelegenheid heb ik Fuck Or Kill geschreven, de openingstrack van dit album.

Ondanks de politiek getinte titel gaat dit album vooral over je favoriete onderwerp: seks.

Peaches: Ach, de meeste hedendaagse hiphopsongs gaan over seks, maar dan vanuit een mannelijk standpunt. Als Busta Rhymes ‘your ass is so big I put the club in your ass’ zingt, stelt niemand zich daar vragen bij. Als ik het in Tent In Your Pants heb over een jongen met een tent zo groot dat ik er graag een feestje in zou geven, is het plots een issue.

Bestaan er eigenlijk nog seksuele taboes?

Peaches: De wereld draait rond seksuele taboes. Vooral mannen worstelen met hun seksualiteit. Negentig procent van de meisjes die ik ken hebben al eens gekust met een ander meisje, maar de meeste heteroseksuele mannen gruwen van de gedachte aan een andere man als een seksueel aantrekkelijk wezen. Ook in de meeste religies is seks nog steeds een dominerende onderdrukkingskracht. Van de maagdencultus in de islam tot de polygamie bij de mormonen.

Er staan op dit album nog meer gitaren dan op zijn voorganger.

Peaches: Alles moest meer: méér gitaren, méér hiphop-beats, betere teksten… Ik ben nu eenmaal onverzadigbaar (lacht). Ik ga ook voor het eerst met een band op tournee. Samantha Maloney van Hole op drums, bassist Radio Sloan leende ik ook bij Courtney Love, en JD Sampson van Le Tigre speelt gitaar en keyboards.

Er staan opnieuw enkele gastbijdragen op de plaat. Behalve Josh Homme en je goede vriendin Feist is ook Joan ‘I Love Rock N’ Roll’ Jett van de partij.

Peaches: Hola, Josh heeft zichzelf uitgenodigd! En ook Joan stond op een dag voor mijn deur. Ze vierde haar 47e verjaardag en had zin om iets leuks te doen. Ik heb speciaal voor de gelegenheid mijn gouden bikini aangetrokken terwijl ze haar gitaarpartij inspeelde (lacht).

Was Joan Jett vroeger een rolmodel voor jou?

Peaches: Reken maar! Samen met Chrissie Hynde van The Pretenders en Debbie Harry. Sterke rolmodellen zijn belangrijk voor meisjes, maar ze zijn jammer genoeg schaars. Er lopen vandaag veel vrouwen rond in de entertainmentindustrie die laten zien hoe het vooral niet moet.

Aan wie zou de jonge Peaches zich vandaag spiegelen?

Peaches: Goh, moeilijke vraag. (denkt na) Karen O van de Yeah Yeah Yeahs is wel een coole madam. En ik mag mezelf niet vergeten, natuurlijk. l

Door Jonas Boel