Sioen, een onbescheiden jongen van bescheiden gestalte, heeft zijn kleine en grote ergernissen van zich af geschreven. ‘A Potion’ is een post-0110-plaat, waarop hij de oorlog verklaart aan de onverschillige samenleving, maar ook zichzelf niet spaart: ‘Ik ben een aandachtszoeker, een dommekloot, een koppig ventje en een onverbeterlijke etter’.

De kans dat u Sioen nog nooit hebt horen zingen, is behoorlijk klein. Als u al niet tot de duizenden kopers van zijn eerste twee langspelers behoort, dan bent u op de fm-band ongetwijfeld wel de instantklassiekers Cruisin’ of Ease Your Mind tegengekomen. En anders hebt u ’s mans huidige single, No Conspiracy At All, zeker horen voorbijwaaien in Beste Vrienden, het gesubsidieerde vakantiemagazine van Bruno Wyndaele.

Zelf zagen we Sioen daags voor ons interview nog aan het werk in de halve finale van het Yasminevehikel Zo is er maar één. Omdat wij nu eenmaal een slecht karakter hebben, confronteren we de Gentse zanger-pianist met een uitspraak die hij twee jaar geleden deed in De Morgen: ‘Ik zal alles doen wat in mijn mogelijkheden ligt om mezelf zo ver mogelijk van het BV-circuit vandaan te houden. Je zal mij niet gauw in Het Swingpaleis zien zitten’.

Frederik Sioen: Dat is toch net iets anders, niet? Aan reality-tv of quizzen doe ik liever niet mee, maar als ik op televisie kan komen om muziek te spelen, zal ik de kans niet laten liggen. Ik heb trouwens lak aan dat hokjesdenken. De ontroering van de mensen die in het publiek van Zo is er maar één staan te bleiten als Udo Ik mis je zo staat te zingen, is in mijn ogen evenveel waard als de ontroering die iemand voelt bij een liedje van Daan of Stef Kamil Carlens, die ook aan Zo is er maar één hebben meegedaan.

Mag ik het een tikje ironisch vinden dat jij intussen onderdak hebt gevonden bij Universal, een van de majors die geen brood zag in je allereerste demo’s?

Sioen: Voor de duidelijkheid: ik ben opnieuw zélf gaan aankloppen bij de grote platenfirma’s. Als ik met mijn muziek binnen de eigen landsgrenzen wil blijven, zou ik nooit mijn eigen label verlaten. Maar als je het wil maken in het buitenland, kan je het internationale netwerk van zo’n major goed gebruiken.

Over internationale ambitie gesproken: heb jij vorig jaar niet getoerd in China?

Sioen: Dat kon je, zelfs met enige zin voor overdrijving, nauwelijks een minitour noemen (lacht). We hebben twee keer gespeeld op een openluchtfestival in Peking en één keer op de Belgische ambassade, voor de koning en de koningin. Op dat festival, een soort gigantische Gentse Feesten, werd onze set voorafgegaan door een folkloristische dansact, terwijl na ons een Chinese technoband geprogrammeerd was. We stonden daar met andere woorden een beetje verloren en er is dan ook niet één keer geapplaudisseerd tijdens ons optreden. Maar we hebben dat puur voor het avontuur gedaan, want voor het geld moet je niet naar China gaan. In tegenstelling tot Japan is daar ook helemaal geen high society die in kunst en alternatieve muziek geïnteresseerd is.

‘Ease Your Mind’ was een plaat over onthaasting. Wat is het overkoepelende thema op ‘A Potion’?

Sioen: Het Leven, natuurlijk. (lacht) Nee, a potion is een toverdrankje om aan de werkelijkheid te ontsnappen. Het gaat dus over escapisme of hoe ik als een soort Mary Poppins de realiteit wil ontstijgen om helemaal onthecht boven de wolken te zweven. Maar ik heb het op deze plaat evengoed over de liefde. Of over verlies, zoals in So Lonely, dat ik heb geschreven toen de vader van mijn vriendin was gestorven. Maar ik denk dat vooral mijn maatschappelijke ergernissen in deze plaat gesijpeld zijn.

Ik hoor in ieder geval veel echo’s van 0110. In ‘What I Fail to Understand’ fulmineer je bijvoorbeeld tegen maatschappelijke onverschilligheid.

Sioen: Ja. Iedereen pist zijn eigen territorium af en is steeds minder geïnteresseerd in wat zich daarbuiten afspeelt. Fuck that! Door die mentaliteit gaat onze wereld dus naar de kloten, hé. Ze zijn allemaal bezig met hun eigen huisje, tuintje en boompje en ze zijn alleen bezorgd om hún kinderen. Ze zetten hen een helm op het hoofd als ze gaan fietsen, maar het kan hen geen kloten schelen dat diezelfde kinderen over vijftig jaar misschien overspoeld zullen worden door de smeltende ijskappen.

Ik kom die onverschilligheid in mijn eigen vriendenkring óók tegen, hoor. Onwaarschijnlijk hoeveel van mijn kennissen gelaten of ronduit negatief reageerden op 0110 en me zelfs vlakaf vertelden dat ik mijn tijd verdeed. Ik heb er een afkeer van alle negatieve berichtgeving en het harde nieuws aan overgehouden. Tegenwoordig blader ik in de krant meteen naar de sport- of cultuurpagina’s. Ik heb, meer dan vroeger, nood aan brood en spelen.

Toch heb je met ‘Suicidal Sunset’, net als Admiral Freebee overigens, een nummer geschreven over de moordtocht van Hans Van Themsche.

Sioen: Ik begreep nooit wat muzikanten bedoelden als ze zeiden dat ze ‘iets van zich af moesten schrijven’. Maar dat gevoel had ik met dit nummer voor het eerst. De tekst stond in één ruk op papier. Ik ben er om drie uur ’s nachts aan begonnen en om zes uur was hij af. Dat had ik nog nooit meegemaakt.

Mag ik jou een geëngageerde muzikant noemen?

Sioen: Ik wil best als geëngageerd bekendstaan, geen enkel probleem mee. Maar een protestzanger of profeet heb ik me nooit gevoeld. Ik ben Bob Dylan niet.

Je hebt het op deze plaat ook over jezelf. Zoals in ‘I Play A Song For You’: ‘I am my own opponent, my personal pain in the ass.’

Sioen: Als ik, ondanks mijn voornemen om het niet te doen, tóch weer de kalmte verlies in een discussie, kan ik mezelf een regelrechte dommekloot vinden. Maar ik ben nu eenmaal een koppig ventje, een onverbeterlijke etter.

Nog een bekentenis in datzelfde nummer: ‘Anonymity is what I have in mind, but reputation among my friends, it is my pride.’

Sioen: Ik ben een aandachtszoeker: op café ben ik altijd de eerste die op een tafel springt om de boel op stelten te zetten. Maar als iemand me in de vleesrayon van de supermarkt een handtekening komt vragen, krimp ik ineen. Het is een bijverschijnsel van succes waar ik maar niet aan kan wennen. Maar ik klaag niet. Mijn leven loopt op wieltjes. Ik heb een geweldige vriendin en een job die ik doodgraag doe. Noem mij gerust een gelukkige vent. Tot ik de recensies van mijn nieuwe plaat onder ogen krijg, waarschijnlijk.

Blader met bevende handen naar pagina 84!

‘A POTION’

Op 6/4 uit bij Universal.

Sioen live

19/4 Roma, Antwerpen

26/4 Het Depot, Leuven

4/5 Handelsbeurs, Gent

11/5 Botanique, Brussel

Door Vincent Byloo

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content