If God is Willing and Da Creek Don’t Rise
Dinsdag 14/9, 20.40 – Acht
Toen de orkaan Katrina vijf jaar geleden New Orleans tot een openluchtzwembad omvormde, trok filmregisseur en professioneel angry black man Spike Lee naar de stad om de stemming te peilen. Hij kwam terug met When The Levees Broke, een schitterende vierdelige documentaire waarin de inwoners van New Orleans hun vaak schokkende verhaal mochten vertellen en de nalatigheid van de regering-Bush genadeloos werd blootgelegd. Een kleine vijf jaar later keerde Lee terug om te kijken hoe de situatie vandaag is en de getuigen van toen opnieuw op te zoeken. Het resultaat If God is Willing and Da Creek Don’t Rise – opnieuw een docu in vier delen – is echter meer dan een terugblik, want net op het moment dat Lee in New Orleans zat, ontplofte het boorplatform Deepwater Horizon en begon in de golf van Mexico de grootste olieramp uit de geschiedenis – een milieucatastrofe die de geplaagde stad opnieuw zwaar trof.
Hoe lang waren de opnames al bezig toen je besefte dat de olievlek ook een onderwerp zou moeten zijn?
Spike Lee: We waren al klaar. Op 20 april (toen het boorplatform ontplofte en de olie begon te lekken; nvdr.) hebben we alles moeten omgooien. Uiteindelijk zijn we moeten doorgaan met opnemen tot half augustus.
Wist je na ‘When The Levees Broke’ al dat je vijf jaar later naar New Orleans zou terugkeren?
Lee: We wisten het al tijdens de opnames. Het verhaal was niet af, dat beseften we toen al, en we moesten gewoon beslissen wanneer we zouden teruggaan. Omdat we vijf jaar een mooi rond getal vonden, hebben we iets gemaakt dat uitgezonden kon worden bij de vijfde verjaardag van de ramp.
In de eerste documentaire kwamen mensen aan het woord die geloofden dat de dijken met opzet opgeblazen waren. Zijn er vandaag nog inwoners die dat denken?
Lee: Als je die vraag nu aan dezelfde mensen zou stellen, dan zouden ze ‘ja’ antwoorden. Alleen zijn de meeste inwoners vandaag vooral bezig om de gevolgen van de olieramp binnen de perken te houden.
De nieuwe documentairereeks onderzoekt de psychologische tol die Katrina heeft geëist bij de inwoners van New Orleans. Denk je dat die zich ooit nog echt veilig zullen voelen?
Lee: Ook vandaag nog hebben veel mensen last van posttraumatische stress, zeker kinderen. Je kunt je in New Orleans, een stad onder het zeeniveau en een epicentrum tijdens het orkaanseizoen, natuurlijk nooit echt 100 procent veilig voelen, maar veel mensen hebben vragen bij de nieuwe dijken, hoe sterk die zijn. Een echt goed dijkensysteem zou al veel helpen bij de heropleving van New Orleans, naast betaalbare woningen en beter onderwijs.
Denk je dat mensen in de VS nog steeds wakker liggen van New Orleans en Katrina?
Lee: Neen. Als alle herdenkingen naar aanleiding van de vijfde verjaardag voorbij zijn, zal niemand zich nog om de stad bekommeren. Ik sprak daar onlangs nog over met Anderson Cooper (een bekend Amerikaans nieuwsanker; nvdr.) en die vertelde me dat er vaak gebeurtenissen zijn waaraan hij veel langer aandacht zou willen besteden, alleen is het publiek daar te rusteloos voor. Kijkers worden alles snel moe, ook Katrina, of de aardbeving in Haïti, of nu Pakistan.
Lijd jij nog niet aan Katrinamoeheid?
Lee: Ik niet. Ik herinner me nog perfect hoe ik vijf jaar geleden in Venetië op mijn hotelkamer naar CNN zat te kijken en die beelden zag van Amerikanen in de meest ellendige omstandigheden die een bordje met ‘Help Me’ ophielden. Toen wist ik: dit is een verhaal dat me nooit meer zal loslaten.
Joshua Alston. Copyright Newsweek.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier