You love to hate them – Maarten Vande Wiele laat zelfs de extreme keerzijde van de glamour er oogverblindend mooi uitzien.

Vande Wiele & Moerenhout

Oogachtend, 112 blz., euro14In minder dan een jaar tijd publiceerde de meest modieuze aller Vlaamse stripauteurs Maarten Vande Wiele de twee delen van zijn magnum opus I Love Paris / I Hate Paris. Het verhaal over de drie vriendinnen Faith, Hope en Chastity die hun deugdzame namen oneer aandoen in een meedogenloze race naar succes bood Vande Wiele alle nodige materie om zijn fascinatie voor de oppervlakkige wereld van de glamour bot te vieren. In zijn versie van modestad Parijs dragen mensen designer-kleding – die trouwens netjes onderaan op de bladzijde wordt vermeld – en zijn vrouwen vaak harde tantes die elkaar graag een hak zetten als ze er zelf beter van worden.

Vande Wiele en co-scenarist Moerenhout zijn het aan hun intelligentie verplicht om ook de smerige keerzijde van de wereld van mode en showbizz te laten zien. I Hate Paris verslaat dus de rise and fall van de vriendinnen. Na een lange aanloop in I Love Paris lijkt het hen voor de wind te gaan: Faith wordt een beroemde zangeres, Hope een topmodel en Chastity een pornoster nadat ze een seksvideo van haar zogenaamde ontmaagding verkoopt. Uiteraard kan dat niet goed blijven gaan.

De dames krijgen het hele arsenaal malheuren over zich heen: drugs- en alcoholmisbruik, date rape met videotape, gedwongen abortus, passioneel geweld, verraad,… Kortom, geen cliché blijft de lezer bespaard. Dat is natuurlijk de bedoeling in deze expliciete versie van glamoursoaps als Dynasty of Beverly Hills 90210, maar ondanks het oogstrelende lijnwerk van Vande Wiele kun je je als lezer afvragen of deze kritiek op de glamourwereld niet even oppervlakkig is als het portret van die wereld zelf.

Het moet heel fijn zijn om gedrogeerde pijpende diva’s op papier te zetten. Als de ondergang echter onafwendbaar moet zijn om de moraal ‘Boontje komt om zijn loontje’ vorm te geven, is het geen wonder dat je in de elegante personages weinig meer kunt zien dan inhoudsloze barbies die zich willens nillens plooien naar de rigide wensen van hun sadistische scenaristen. En zo wordt I Love Paris / I Hate Paris een tweeluik naar het model van zijn onderwerp: oppervlakkig oogverblindend, maar iets te hol vanbinnen.

Gert Meesters