De zomer brengt niet alleen leeghoofdig spektakel naar de bioscoopzalen, maar ook naar de spelconsoles: dat bewijst Deadpool met glans.
ACHTERGROND
Wie denkt dat we inmiddels alle mogelijke striphelden in film- en gamevorm over ons heen hebben gekregen, heeft het mis. Marvel vond met Deadpool nog een vergeten antiheld in zijn comics en schuift die geschifte huurling nu naar voren in een met slapstick en zelfbewuste ironie doordrenkt actiespel. Activision, de uitgever van de befaamde Call of Duty-franchise, hoopt daarmee een komisch alternatief te bieden voor de uiterst succesvolle maar bloedserieuze Batman: Arkham-reeks van concurrent Warner Bros. Interactive.
GRAPJURK
Gaandeweg begint de psychotische Deadpool zijn mening over het spel en interactieve wereld waarin hij zit te ventileren. Het scenario van stripauteur Daniel Way, het talent van de spelontwikkelaar, concurrerende spelreeksen: niets is veilig voor Deadpools sarcasme. De protagonist doorbreekt ook de vierde wand en richt zich soms rechtstreeks tot de speler. Onderwijl prijst hij zichzelf narcistisch de hemel in. Die luchtige insteek is de grootste troef van de game, ook al is de humor niet altijd even geslaagd. Na elke goede farce volgt er minstens één stinker.
SPEELSTIJL
Een groot deel van de tijd ben je in de weer met katanazwaarden en schietijzers om allerlei rivalen een kopje kleiner te maken of op afstand te houden. Maar met dat kunstje valt de game al snel in herhaling. En toch: omdat de actie steevast bliksemsnel verloopt, zorgt elke overwinning nog voor een zekere voldoening. Spijtig wel dat de diversiteit bij de tegenstanders wat tegenvalt en er vaak te weinig samenhang is tussen de blitse taferelen op het scherm en de spelomgevingen. Echt pijnlijk zijn vooral de eindbaasgevechten, die zo voorspelbaar en repetitief spelen dat je ze bijna met de ogen dicht kunt uitvoeren.
VERDICT
Deadpool is sporadisch grappig, maar vormelijk en grafisch achterhaald. Ook de structuur, de besturing van het hoofdpersonage en de uit te voeren opdrachten stijgen nergens boven de middenmoot uit. De ontmoetingen met medestripfiguren als Wolverine, Domino en Rogue zijn verwaarloosbaar en maken de spelervaring nauwelijks sterker: dit is en blijft vooral een hyperactieve onemanshow. Wat rest, is een goedbedoelde, maar gebrekkig uitgevoerde heldenpastiche. Perfect genietbaar als lichte verstrooiing tijdens de vakantiemaanden. Niets meer, niets minder.
DEADPOOL
PC, PLAYSTATION 3, XBOX 360
ACTIVISION
GAMEPLAY ***
GRAFIEK **
GELUID **
DIMITRI DEWEVER
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier