HUISRAAD

Adem-regisseur Hans Van Nuffel serveert ons koffie in zijn appartement op negen hoog in Antwerpen.

1. Bloemen. Mijn vriendin, Elise Caluwaerts, is een sopraan – een coloratuursopraan om precies te zijn – en krijgt na elk optreden een boeket. Ik leef in een huis waar altijd bloemen staan.

2. Oorstopjes. Ik kan niet meer slapen zonder. Nu, ik vind het een geruststellende gedachte dat je je van de wereld kunt afsluiten, zeker op vliegtuigen en drukke plekken. Ik ben nogal geluidsgevoelig. Tegelijk is de geluidsmontage mijn favoriete deel van het filmproces. Dubben, bruitage, klanken faken: je hoeft in geluid nooit compromissen te sluiten.

3. Leatherman Multitool. Heb ik altijd op zak. Ik ben niet op mijn gemak zonder. In het buitenland overweeg ik zelfs altijd een nieuwe te kopen, enkel voor de periode dat ik daar ben – je geraakt er niet mee op het vliegtuig. Ik gebruik hem belachelijk vaak. Rammelt er iets aan mijn fiets, dan stap ik af en draai ik het vast. Ik sleutel graag.

4. eFLOW Rapid. De Rolls-Royce onder de aerosols. Ik heb elke dag een vernevelaar nodig om te kunnen ademen, het is zijn geld dus meer dan waard. Het is zelfs een ritueel geworden. Een rustmoment in mijn dag – meestal gecombineerd met wat gamen.

5. Steve McQueen in Bullitt. Ik ben een autofreak, en dan is Bullitt uiteraard een klassieker. Autoachtervolgingen vormen voor mij een ballet van kinetische energie.

6. Plooifiets. Een Dahon Vitesse. Ik neem niet graag de bus of de trein – nooit op tijd – maar sta ook niet graag in de file. Deze plooifiets steekt in de koffer van mijn auto. Sta ik vast op de kleine ring rond Brussel, dan parkeer ik me en ga ik verder met de fiets.

7. Boots. Ik koop heel weinig schoenen, maar wel altijd dezelfde. Ik denk dat dit al het zesde of zevende paar van dezelfde Paul Smithschoenen is. Leren boots leven met je mee.

8. Reiskoffer. Mijn moeder werkte bij de KLM en haar dertiende maand werd in flyer miles uitbetaald. Vliegen heeft er dus altijd in gezeten, maar nooit zo hevig als na Adem en de tournee langs buitenlandse filmfestivals. Ik begon zelfs een routine te ontwikkelen. Gebruik een koffer die je niet hoeft in te checken, draag een kostuum zodat je sneller door de controle geraakt: Up in the Air werd plots een realiteit.

9. Uitzicht. Ik wilde absoluut een appartement met een uitzicht. Ik heb een milde vorm van agorafobie. In een restaurant zal ik vragen om in de hoek te mogen zitten en op een filmset heb ik mijn eigen monitor zodat er niemand achter me hoeft te staan. Ik wil altijd een overzicht hebben.

GEERT ZAGERS