Vanaf maandag 18/01, 21.30, 2BE.

De kracht van Homeland, de met Emmy’s bekroonde spionageserie van de Amerikaanse zender Showtime, schuilt voor een groot stuk in de referenties aan de actualiteit, zoals in het vierde seizoen, met het gebruik van drones in oorlogssituaties. Tegelijk kreeg de reeks al bakken kritiek te verduren, en dan vooral omdat ze moslims afspiegelt als een volk van terroristen – geheel in lijn met de contraterreurindustrie, die na 9/11 in Amerika welig tiert.

Voor het vijfde seizoen besloten de makers de geografische setting, de verhaallijnen en de personages grondig te hertekenen. Om niet in herhaling te vallen, of misschien om controverse te vermijden. In de eerste aflevering treffen we geen dreiging uit het Midden-Oosten meer aan. De actie werd verkast naar Europa. Een opvallend rustige Carrie Mathison (Claire Danes) heeft de CIA net verlaten en zich met haar dochtertje in Berlijn gevestigd, waar ze aan de slag is voor de privébeveiligingsfirma van een steenrijke weldoener (Sebastian Koch).

Uiteraard duurt het niet lang voor ze in oude gewoontes hervalt: ze reist af naar een Syrisch vluchtelingenkamp in Libanon, waar ze het doelwit wordt van een aanslag. Wie het op haar gemunt heeft, blijft een raadsel, maar het is zeker dat er een verband is met haar explosieve verleden. Intussen probeert de CIA een doeltreffende strategie uit te dokteren om de IS te bestrijden, en krijgt het agentschap af te rekenen met een hacker die staatsgeheime documenten dreigt vrij te geven.

Het merendeel van het vijfde seizoen werd vorige zomer gedraaid, geruime tijd nadat moslimterroristen een aanslag pleegden op de redactie van Charlie Hebdo en de IS een Jordaanse piloot levend verbrandde. De strijd met de IS en de situatie in Syrië werden door de makers dan ook gretig in de verhaallijn verweven.

Toen de Bataclan en het Stade de France in Parijs plots het toneel werden van een huiveringwekkende reeks georkestreerde aanvallen, noopte dat de makers ertoe om nog snel een wijziging in het reeds opgenomen materiaal aan te brengen – een zeldzame zogenaamde ADR (additional dialogue replacement), waarbij een stukje nieuwe dialoog over de bestaande klankband wordt gezet, zoals: ‘Niemand wil een tweede Parijs zien gebeuren.’

Het mag dan wel puur entertainment zijn, en gaan over de banale intriges van een bipolaire overheidsagente, in Homeland haalt de realiteit de fictie wel vaker in. Maar nooit zo akelig snel als in het vijfde seizoen.

ANDREAS ILEGEMS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content