‘HOE ZOU IK ERMEE OMGAAN ALS MIJN DOCHTER AANGERAND WORDT?’

© Filip Van Roe

Zijn nieuwe film Le Ciel Flamand moest ‘iets totaal anders’ worden dan Offline, zijn prijsbeest met Wim Willaert in de hoofdrol. Daar is regisseur Peter Monsaert dus grandioos in mislukt.

Met zijn zelfgeschreven debuutfilm Offline (2012), over de broze relatie tussen een ex-bajesklant en zijn webcammende tienerdochter, dweilde Peter Monsaert maandenlang de festivals af – waarbij hij meer dan één trofee wegkaapte. Toen het ‘hoog tijd’ werd om aan de volgende film te beginnen, legde hij zichzelf de verplichting op ‘iets totaal anders’ te maken, maar Le Ciel Flamand begon al snel hard op Offline te lijken. ‘Toen ik dat besefte, ben ik even geblokkeerd’, zegt Monsaert. ‘Tot ik me afvroeg of ik dat eigenlijk wel erg moest vinden. Ik vertel gewoon wat er op dit moment in mij zit. En misschien blijft dat er voor altijd zitten. Ik ben er nu achter dat dat oké is.’

Dus ook deze keer worstelen door de samenleving scheef bekeken personages in hun strijd voor een beetje gezin en een beetje geluk met schuldvragen. En ook deze keer zijn de internationale festivals enthousiast. Toronto, Londen, Gent en San Sebastián hebben alvast hun zegen gegeven aan het verhaal van een bordeelhoudster (Sara Vertongen) en een buschauffeur (opnieuw Wim Willaert) die dooreengeschud worden door de aanranding van haar zesjarige dochter.

Le Ciel Flamand loopt over van ouderlijke bezorgdheid. Heb je zelf eigenlijk kinderen?

PETER MONSAERT: Mijn tweeling van negen – meisjes – heeft alles met de film te maken. Ze waren zes toen ik aan het scenario begon, maar het idee voor de film dateert van hun geboorte. Ik was toen 32 en had na een woelige jeugd eindelijk een evenwicht gevonden. Ik dacht elk gevoel in mijn lijf te kennen, maar na de geboorte van de tweeling ging een nieuwe, onbekende schuif open. Naast de couveuse – ze waren te vroeg geboren – ben ik in een onbedaarlijk huilen uitgebarsten. Ineens viel alles op zijn plaats.

Ik voelde dat ik iets moest doen met al die nieuwe gevoelens. Ik heb me toen afgevraagd wat het ergste is dat mij kan overkomen, ik heb – haast sadomasochistisch – mijn grootste angsten opgezocht. Hou zou ik ermee omgaan als mijn dochter aangerand wordt? Veel dialogen zijn letterlijk uit het leven gegrepen. Ik herneem zinnen uit gesprekken met mijn dochters, bijvoorbeeld over waar de kindjes vandaan komen. Toen ze het woord ‘piemel’ hoorden, riepen ze: ‘Eikes!’ Net als Eline in de film.

Laat jij je verlammen door de angst dat je je kinderen niet zou kunnen beschermen?

MONSAERT: Ik weet ook wel dat ik mijn dochters moet loslaten en dat je kinderen overbeschermen niet goed is. Maar vader zijn, dat is rationeel én emotioneel. Je kúnt bepaalde gevoelens niet tegenhouden. Moet je na de aanslagen in Zaventem met je kinderen naar Karrewiet kijken? Mijn dochters hadden ’s nachts nachtmerries. ‘Papa, ze gaan hier staan. Ze zitten onder mijn bed!’ Dat is heftig. Moet je ze dan weghouden van het nieuws? Eigenlijk niet, maar… Als ik naar festivals reis om mijn film te presenteren, liggen mijn dochters te wenen in hun bed omdat ik naar de luchthaven moet. Je weet rationeel dat dat overgaat, maar daar heb je niet veel aan op dat moment. Dan doet het gewoon pijn.

Offline ging over de moeizame re-integratie van een vrijgelaten gevangene, deze keer volg je een bordeelhoudster. Vanwaar die voorkeur voor de ‘zelfkant’?

MONSAERT: Ik wil geen wereldverbeteraar zijn, maar er is méér dan de mainstream en dat mag en moet getoond worden. Bovendien vind ik het dramatisch interessant dat mensen ergens tegen moeten vechten. Rudy uit Offline noch Sylvie uit Le Ciel Flamand wordt door de maatschappij tot de maatschappij toegelaten. Er wordt van ons verwacht dat we sterk genoeg zijn om op onszelf te overleven. Maar niet iedereen krijgt de kans om zo sterk te zijn. Dat punt wil ik aanraken. Zonder voor moralist versleten te worden. Mijn personages zijn niet zwart-wit. Ik word ook kribbig van films die mensen eenduidig schetsen.

Baanbordeel Le Ciel Flamand is de arena van je verhaal. Je hebt je allicht verdiept in dat milieu?

MONSAERT: Uiteraard. Elke vrouw die ik aangesproken heb, smeekte om haar en haar collega’s als personen voor te stellen, en niet als een beroep. Dat is een groot verschil. Een bakker is in de ene situatie de bakker, in een andere de vader van een voetballertje, in nog een andere een leuke partner. Maar een prostituee is in het beste geval een prostituee en in het slechtste ‘die hoer’. Dat wilde ik vermijden. Ik heb vaker in de keuken gefilmd dan in de bar of de kamers. Je wordt trouwens niet vrolijk van hun verhalen. Die maken het echt moeilijk om nog een hoge pet op te hebben van de mannelijke specie. Veel verhalen waren zelfs te grof om te gebruiken. Men zou ze niet realistisch gevonden hebben. Zo was er een klant die na vijf minuten naar buiten rende terwijl hij voor een halfuur betaald had en op kosten van de zaak nog iets mocht drinken. Bleek dat zijn kindje in de auto lag te slapen.

Lijkt me net heel dankbaar materiaal.

MONSAERT: Het heeft lang in het script gezeten, maar het paste niet. De ambetante klant met de racistische klap zit er wel nog in. Die vond ik al erg genoeg.

Laatste vraag: wordt je derde film wel iets totaal anders?

MONSAERT: Zonder de getormenteerde kunstenaar te willen uithangen: ik word heel ongelukkig als het te lang geleden is dat ik nog iets gemaakt heb. Het theater is dan soms een uitweg. En wat blijkt? Ook daar bespeel ik dezelfde thema’s. Familie ìs ook het enige waar je niet aan kunt ontsnappen. Vriendschapsbanden kun je doorknippen, maar je bent voor altijd de zoon van je vader en de vader van je zoon. Een kind verbindt man en vrouw. Ik vind dat de essentie van ons mens zijn. Ik zou het niet erg vinden om daar nog twintig films over te maken.

LE CIEL FLAMAND

Vanaf 16/11 in de bioscoop.

door Niels Ruëll – foto Filip Van Roe

‘Als je naar prostituees luistert, is het echt moeilijk om nog een hoge pet op te hebben van de mannelijke soort. Veel verhalen waren zelfs te grof om te gebruiken.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content